IFODALI O‘QISH KONKURSINI TASHKIL QILISH

Yuklangan vaqt

2025-01-26

Yuklab olishlar soni

1

Sahifalar soni

12

Faytl hajmi

26,2 KB


IFODALI O‘QISH KONKURSINI TASHKIL QILISH Reja 1. Ifodali o‘qish san’atining shakllanishida xalq og‘zaki ijodining ro‘li. 2. Ifodali nutq san’atini egallashning asosiy vositalari. 3. Ifodali o‘qish praktikumi fanining maqsad va vazifasi. 4. Ifodali o‘qishning amaliy ahamiyati. Badiiy adabiyotning yuzaga kelish tarixi qanchalik qadimiy bo‘Isa, ifodali o‘qish tarixi ham shu qadar nzoq zamonlarga borib taqaladi. Mazmnndor va ifodali nutq hamma davrlarda ham kishilami o‘ziga jalb etib ijtimoiy hayotda alohida o‘rin egallab kelgan. Ifodali o‘qish, aw alo, xalq san’atidir. Chunki badiiy adabiyot dastavval xalq og‘zaki ijodi shaklida paydo bo‘lgan. Xalq yaratgan asarlaming keng tarqalishida esa og‘zaki ijrochilik san’ati muhim ahamiyat kasb etgan. Qo‘shiq, ertak, doston, qissa kabi og‘zaki adabiyot namunalarini yaratgan xalq namoyandasi (ertakchi, qissaxon, baxshi) bir paytning o‘zida ham ijodkor, ham ijrochi edi. Binobarin, asrlar davomida yaratilgan afsona va rivoyatlar, maqol va matallar, qo‘shiq va dostonlar, og‘zaki ijrochilik, ifodali nutq san’ati tufayligina bizgacha yetib keldi. Xalq yaratgan asarlar qanchalik donishmandlik va san’atkorlik mahsuli sifatida yuzaga kelgan bo‘Isa, ulam ing og‘zaki ijrochiligi ham shu qadar mahorat va san’atkorlikni talab qilgan. Qadim tariximizda yorqin iz qoldirgan ijtimoiy-siyosiy voqealami, inson qalbidagi g‘am-andun, shodlik va quvonch tuyg‘ularining badiiy ifodasi sifatida maydonga kelgan jamiki adabiyot namunalarini xalq san’atkorlari IFODALI O‘QISH KONKURSINI TASHKIL QILISH Reja 1. Ifodali o‘qish san’atining shakllanishida xalq og‘zaki ijodining ro‘li. 2. Ifodali nutq san’atini egallashning asosiy vositalari. 3. Ifodali o‘qish praktikumi fanining maqsad va vazifasi. 4. Ifodali o‘qishning amaliy ahamiyati. Badiiy adabiyotning yuzaga kelish tarixi qanchalik qadimiy bo‘Isa, ifodali o‘qish tarixi ham shu qadar nzoq zamonlarga borib taqaladi. Mazmnndor va ifodali nutq hamma davrlarda ham kishilami o‘ziga jalb etib ijtimoiy hayotda alohida o‘rin egallab kelgan. Ifodali o‘qish, aw alo, xalq san’atidir. Chunki badiiy adabiyot dastavval xalq og‘zaki ijodi shaklida paydo bo‘lgan. Xalq yaratgan asarlaming keng tarqalishida esa og‘zaki ijrochilik san’ati muhim ahamiyat kasb etgan. Qo‘shiq, ertak, doston, qissa kabi og‘zaki adabiyot namunalarini yaratgan xalq namoyandasi (ertakchi, qissaxon, baxshi) bir paytning o‘zida ham ijodkor, ham ijrochi edi. Binobarin, asrlar davomida yaratilgan afsona va rivoyatlar, maqol va matallar, qo‘shiq va dostonlar, og‘zaki ijrochilik, ifodali nutq san’ati tufayligina bizgacha yetib keldi. Xalq yaratgan asarlar qanchalik donishmandlik va san’atkorlik mahsuli sifatida yuzaga kelgan bo‘Isa, ulam ing og‘zaki ijrochiligi ham shu qadar mahorat va san’atkorlikni talab qilgan. Qadim tariximizda yorqin iz qoldirgan ijtimoiy-siyosiy voqealami, inson qalbidagi g‘am-andun, shodlik va quvonch tuyg‘ularining badiiy ifodasi sifatida maydonga kelgan jamiki adabiyot namunalarini xalq san’atkorlari (qo‘shiqchi, roviy, qissaxon, baxshi) shunchaki jo‘n, badiiy tasvir vositalarisiz, xilma-xil ovoz tovlanishlarisiz, shukuhsiz bir tarzda ijro etganlarida edi, ehtimol bu asarlar uzoq saqlanib qolmagan bo‘lur edi. Ifodali o‘qish san’ati o‘tmish zamonlarda og‘zaki ijodda qanday ahamiyat kasb etgan bo‘lsa, yozma adabiyotda ham shu qadar muhim o‘rin tutadi. Zero, badiiy adabiyotning estetik ta’sir kuchi ifodali o‘qish jarayonida yanada yorqinroq namoyon bo‘ladi. Ifodali o‘qish, ayniqsa, asaming g‘oyaviy mazmunini chuqur tushunishda, badiiy xususiyatlarini aniqlashda katta ahamiyatga ega. Badiiy asarlami ifodali o‘qish inson ongi va hissiyotiga ta’sir etib, axloqiy-estetik tuyg‘ularini shakllantirishga, ma’naviy olamini boyitishga xizmat qiladi. To‘g‘ri, g‘oyaviy- badiiy jihatdan mukammal yaratilgan har qanday asar og‘zaki ifodali nutqsiz, ovoz chiqarmasdan mustaqil o‘qilganda ham o‘zining axloqiy-estetik jihatdan ta’sir kuchini yo‘qotmaydi, insonni tarbiyalash vazifasi kamayib qolmaydi. Lekin ifodali o‘qish jarayonidagi maftunkor ohang, xilma-xil ovoz tovlanishlari, jozibador intonatsiya kabi vositalar badiiy asaming emotsional ta’sir kuchini yanada oshiradi, eshituvchiga beqiyos zavq-shavq bag‘ishlaydi. Shuni alohida ta’kidlash lozimki, so‘z san’ati bilan shug‘ullanuvchi kishilar, ayniqsa, inson ta’lim-tarbiyasi uchun mas’ul bo‘lgan muallimlar notiqlik san’atini, ifodali nutq mahoratini puxta egallagan bolishlari zarur. Holbuki, o‘qituvchining butun siymosi - xatti-harakatlaridan tortib, gapirish uslubigacha yosh va tajribasiz, taqlidchan o‘quvchi uchun jonli namuna hisoblanadi. Shunday ekan, Respublikamiz Prezidenti ta’kidlaganidek, “o‘z fikrini ravon, go‘zal va lo‘nda ifoda eta olmaydigan mutaxassisni avvalambor, rahbar kursisida o‘tirganlami bugun tushunish ham, oqlash ham qiyin”1 “...Kishining martabasini so‘zi bila bilurlar, ammo so‘zning martabasini kishi bila bilmaslar, chunki har kishining ahvoli o‘z so‘zining ostida pinhondur”2 - deydi unsurulmaoliy Kaykovus. Zotan har bir kishining kim ekanligini, uning bilim darajasini so‘zlariga qarab bilib olish mumkin. Donishmandlar nazdida, inson so‘zi bilan taniladi, axloqi bilan maqtaladi. Binobarin, yosh avlodning shaxs sifatida kamol topishida muhim rol o‘ynovchi muallimning ravon va ifodali nutqi, go‘zal axloqi beqiyos ibrat namunasi bo‘lib xizmat qiladi. Ajdodlarlarimiz so‘z san’atining, ayniqsa, og‘zaki ijrochilik san’atining inson ruhiga ko‘rsatadigan ta’siriga qadim zamonlardan boshlab katta e’tibor bilan (qo‘shiqchi, roviy, qissaxon, baxshi) shunchaki jo‘n, badiiy tasvir vositalarisiz, xilma-xil ovoz tovlanishlarisiz, shukuhsiz bir tarzda ijro etganlarida edi, ehtimol bu asarlar uzoq saqlanib qolmagan bo‘lur edi. Ifodali o‘qish san’ati o‘tmish zamonlarda og‘zaki ijodda qanday ahamiyat kasb etgan bo‘lsa, yozma adabiyotda ham shu qadar muhim o‘rin tutadi. Zero, badiiy adabiyotning estetik ta’sir kuchi ifodali o‘qish jarayonida yanada yorqinroq namoyon bo‘ladi. Ifodali o‘qish, ayniqsa, asaming g‘oyaviy mazmunini chuqur tushunishda, badiiy xususiyatlarini aniqlashda katta ahamiyatga ega. Badiiy asarlami ifodali o‘qish inson ongi va hissiyotiga ta’sir etib, axloqiy-estetik tuyg‘ularini shakllantirishga, ma’naviy olamini boyitishga xizmat qiladi. To‘g‘ri, g‘oyaviy- badiiy jihatdan mukammal yaratilgan har qanday asar og‘zaki ifodali nutqsiz, ovoz chiqarmasdan mustaqil o‘qilganda ham o‘zining axloqiy-estetik jihatdan ta’sir kuchini yo‘qotmaydi, insonni tarbiyalash vazifasi kamayib qolmaydi. Lekin ifodali o‘qish jarayonidagi maftunkor ohang, xilma-xil ovoz tovlanishlari, jozibador intonatsiya kabi vositalar badiiy asaming emotsional ta’sir kuchini yanada oshiradi, eshituvchiga beqiyos zavq-shavq bag‘ishlaydi. Shuni alohida ta’kidlash lozimki, so‘z san’ati bilan shug‘ullanuvchi kishilar, ayniqsa, inson ta’lim-tarbiyasi uchun mas’ul bo‘lgan muallimlar notiqlik san’atini, ifodali nutq mahoratini puxta egallagan bolishlari zarur. Holbuki, o‘qituvchining butun siymosi - xatti-harakatlaridan tortib, gapirish uslubigacha yosh va tajribasiz, taqlidchan o‘quvchi uchun jonli namuna hisoblanadi. Shunday ekan, Respublikamiz Prezidenti ta’kidlaganidek, “o‘z fikrini ravon, go‘zal va lo‘nda ifoda eta olmaydigan mutaxassisni avvalambor, rahbar kursisida o‘tirganlami bugun tushunish ham, oqlash ham qiyin”1 “...Kishining martabasini so‘zi bila bilurlar, ammo so‘zning martabasini kishi bila bilmaslar, chunki har kishining ahvoli o‘z so‘zining ostida pinhondur”2 - deydi unsurulmaoliy Kaykovus. Zotan har bir kishining kim ekanligini, uning bilim darajasini so‘zlariga qarab bilib olish mumkin. Donishmandlar nazdida, inson so‘zi bilan taniladi, axloqi bilan maqtaladi. Binobarin, yosh avlodning shaxs sifatida kamol topishida muhim rol o‘ynovchi muallimning ravon va ifodali nutqi, go‘zal axloqi beqiyos ibrat namunasi bo‘lib xizmat qiladi. Ajdodlarlarimiz so‘z san’atining, ayniqsa, og‘zaki ijrochilik san’atining inson ruhiga ko‘rsatadigan ta’siriga qadim zamonlardan boshlab katta e’tibor bilan qaraganlar. Shuning uchun ham, o‘rta asrlarda adabiy talaffuz normalarini o‘rgatuvchi “ilmi tajvid” jonli nutq asoslarini o‘rgatuvchi “ilmi kalom”, ilmiy va adabiy bahsni o‘rgatuvchi “ilmi munozara” kabi fanlar o‘qitilgan. Natijada maxsus bilim olgan har bir savodli kishi ayni paytda ifodali o‘qish asoslarini egallagan so‘z ustasi ham bolib yetishgan. Shu boisdan ham, o‘tmishda badiiy so‘z ijrochiligining dostonxonlik, qissaxonlik, g‘azalxonlik kabi turlari keng tarqalgan. O‘qimishli kishilar tomonidan o‘tkazilgan she’rxonlik anjumanlarida so‘z san’atining yuksak namunalari og‘zaki ijro - ifodali o‘qish vositasida chuqur tahlil qilingan. Ifodali gapirish yoxud ifodali o‘qish shunchaki o‘z-o‘zidan shakllanib qoladigan oson jarayon emas. Buning uchun, dastavval, insonning o‘zida tug‘ma iqtidor, qobiliyat bolishi lozim. Afsuski, hamma ham ifodali nutq so‘zlash qobiliyatiga ega boMavermaydi. Lekin har bir kishi o‘z nutqi ustida muntazam ishlashi, to‘xtovsiz mashqlar qilishi natijasida ifodali nutq qobiliyatini shakllantirishi mumkin. Bunga mashhur notiq Demosfenning ibratli hayot yo‘li va faoliyati yorqin misol bo‘la oladi. Hatto ba’zi tovushlami to‘g‘ri talaffuz qilishga qiynaladigan, ko‘pchilik oldida o‘zini erkin tuta olmaydigan Demosfen keyinchalik, tinimsiz mehnat va mashaqqatlar orqali buyuk notiq bo‘lib yetishgan. Taniqli tilshunos olim Nizomiddin Mahmudov “0 ‘qituvchi nutqi madaniyati” kitobida nutqning ifodaliligi haqida fikr-mulohaza yuritib shunday deydi: “Tilda ifodalilikni yuzaga keltirishga xizmat qiladigan imkoniyatlar juda ham ko‘p va xilma-xil. Bunday imkoniyat hech bir istisnosiz tilning barcha sathlarida mavjud. Tilning tovush qurilishi, so‘z xazinasi, morfologik shakllari, sintaktik birliklari, intonatsiya, uslub kabilaming har biri nutq ifodaliligining bitmas-tuganmas manbalaridir. Nutq tuzuvchi bu manbalaming mohiyati, tabiati va ulami unumli ishga solish usullaridan yetarli xabardor bo‘lsa, nutqning ifodalilik sifatini ta’minlashga qiynalmaydi”1. Darhaqiqat, ifodali nutq vositalarini puxta o‘zlashtirish, o‘zbek tilining o‘ziga xos xususiyatlarini chuqur o‘rganish orqaligina, ifodali o‘qishda ma’lum natijalarga erishish mumkin. Xo‘sh, ifodali nutqni o‘rganish uchun nimalarga e’tibor berish kerak? Ifodali o‘qish o‘zi nima? Sodda qilib aytganda, “Ifodali o‘qish adabiy asami tushunarli va ta’sirchan o‘qish demakdir. Bu o‘qish san’ati yod olingan matnni ifodali o‘qishni ham o‘z ichiga oladi. qaraganlar. Shuning uchun ham, o‘rta asrlarda adabiy talaffuz normalarini o‘rgatuvchi “ilmi tajvid” jonli nutq asoslarini o‘rgatuvchi “ilmi kalom”, ilmiy va adabiy bahsni o‘rgatuvchi “ilmi munozara” kabi fanlar o‘qitilgan. Natijada maxsus bilim olgan har bir savodli kishi ayni paytda ifodali o‘qish asoslarini egallagan so‘z ustasi ham bolib yetishgan. Shu boisdan ham, o‘tmishda badiiy so‘z ijrochiligining dostonxonlik, qissaxonlik, g‘azalxonlik kabi turlari keng tarqalgan. O‘qimishli kishilar tomonidan o‘tkazilgan she’rxonlik anjumanlarida so‘z san’atining yuksak namunalari og‘zaki ijro - ifodali o‘qish vositasida chuqur tahlil qilingan. Ifodali gapirish yoxud ifodali o‘qish shunchaki o‘z-o‘zidan shakllanib qoladigan oson jarayon emas. Buning uchun, dastavval, insonning o‘zida tug‘ma iqtidor, qobiliyat bolishi lozim. Afsuski, hamma ham ifodali nutq so‘zlash qobiliyatiga ega boMavermaydi. Lekin har bir kishi o‘z nutqi ustida muntazam ishlashi, to‘xtovsiz mashqlar qilishi natijasida ifodali nutq qobiliyatini shakllantirishi mumkin. Bunga mashhur notiq Demosfenning ibratli hayot yo‘li va faoliyati yorqin misol bo‘la oladi. Hatto ba’zi tovushlami to‘g‘ri talaffuz qilishga qiynaladigan, ko‘pchilik oldida o‘zini erkin tuta olmaydigan Demosfen keyinchalik, tinimsiz mehnat va mashaqqatlar orqali buyuk notiq bo‘lib yetishgan. Taniqli tilshunos olim Nizomiddin Mahmudov “0 ‘qituvchi nutqi madaniyati” kitobida nutqning ifodaliligi haqida fikr-mulohaza yuritib shunday deydi: “Tilda ifodalilikni yuzaga keltirishga xizmat qiladigan imkoniyatlar juda ham ko‘p va xilma-xil. Bunday imkoniyat hech bir istisnosiz tilning barcha sathlarida mavjud. Tilning tovush qurilishi, so‘z xazinasi, morfologik shakllari, sintaktik birliklari, intonatsiya, uslub kabilaming har biri nutq ifodaliligining bitmas-tuganmas manbalaridir. Nutq tuzuvchi bu manbalaming mohiyati, tabiati va ulami unumli ishga solish usullaridan yetarli xabardor bo‘lsa, nutqning ifodalilik sifatini ta’minlashga qiynalmaydi”1. Darhaqiqat, ifodali nutq vositalarini puxta o‘zlashtirish, o‘zbek tilining o‘ziga xos xususiyatlarini chuqur o‘rganish orqaligina, ifodali o‘qishda ma’lum natijalarga erishish mumkin. Xo‘sh, ifodali nutqni o‘rganish uchun nimalarga e’tibor berish kerak? Ifodali o‘qish o‘zi nima? Sodda qilib aytganda, “Ifodali o‘qish adabiy asami tushunarli va ta’sirchan o‘qish demakdir. Bu o‘qish san’ati yod olingan matnni ifodali o‘qishni ham o‘z ichiga oladi. Ifodali o‘qishda fikrlami yanada silliq, aniq, go‘zal shaklda talqin etish uchun emotsional vositalardan unumli foydalaniladi. Ifodali o‘qishning badiiy emotsional bo‘lishi uchun o‘quvchi-ijrochi asar mazmuni, g‘oyaviy-badiiy jihatlari haqida tasavvurga ega bo‘lishi lozim”1. Ifodali o‘qishning o‘ziga xos xususiyati shundaki, u insonda tuyg‘u va kayfiyatlar hosil qiladi, aniqrog‘i, voqelikning his-tuyg‘uli qiyofasini yaratadi. Ifodali o‘qish jarayonida asar voqealari “jonlanadi”, qahramonlar “tilga kiradi”. O‘quvchi bir vaqtning o‘zida ham muallif, ham qiyofa (obraz) yaratuvchi, ham ijrochi sifatida namoyon bo‘ladi. Demak, ifodali o‘quvchi m a’lum darajada aktyorlik san’atidan ham xabardor bo‘lishi lozim. Ifodali nutq san’atini o‘rganishning muhim vositalardan biri badiiy asarlami ko‘proq mutolaa qilishdir. Asaming mazmun-mohiyati, qahramonlar xarakter xususiyati, maqsad va intilishlari chuqur o‘rganilgandagina og‘zaki talqinda asar ruhiga mos ohang va intonatsiya paydo bo‘ladi. Badiiy asarlami mutolaa qilish o‘quvchining dunyoqarashini kengaytirish barobarida adabiy tilni puxta o‘zlashtirishga, ifodali o‘qish san’atini egallashga yaqindan yordam beradi. Adabiyot hayotni in’ikos ettirar ekan, u insonning o‘zini o‘ziga ko‘rsatuvchi ulkan ko‘zgu vazifasini ham bajaradi. 0 ‘sha ko‘zgu orqali har bir kishi o‘zining yaxshi va yomon tomonlarini ko‘radi, qusur va kamchiliklardan forig‘ bo‘lishga, ruhan tozarishga intiladi. Forig‘lanish yoxud ruhan tozaiish buyuk faylasuf Aristotel talqiniga ko‘ra, san’atning o‘z oldiga qo‘ygan bosh maqsadidir. San’at, xususan, adabiyot insonni ziddiyatlar asosiga qurilgan, hayot atalmish mo‘jizaning nima ekanligini anglashga o‘rgatadi, yovuzlikka nafrat, ezgulikka muhabbat tuyg‘ularini uyg‘otadi va, shu tariqa, inson ma’naviy olamini go‘zallashtiradi. Mana shu vazifalami ado etishda ifodali o‘qish san’ati badiiy adabiyotning eng yaqin ko‘makchisi hisoblanadi. Zero, badiiy asardagi nafosat va go‘zallikni chuqur his qilish va shu orqali axloqiy-estetik tuyg‘ulami shakllantirish ifodali o‘qish praktikumi fanining asosiy vazifasidir. Adabiyotning barcha tur va janrlaridagi badiiy asarlar ifodali o‘qish praktikumi fanining o‘rganish ob’ekti bo‘lib xizmat qiladi. Ifodali o‘qish deganda, faqat lirik turga mansub asarlargina emas, balki nasriy va dramatik turdagi asarlami o‘qish ham nazarda tutiladi. Badiiy asarlami ifodali o‘qish ijrochidan alohida iqtidor va Ifodali o‘qishda fikrlami yanada silliq, aniq, go‘zal shaklda talqin etish uchun emotsional vositalardan unumli foydalaniladi. Ifodali o‘qishning badiiy emotsional bo‘lishi uchun o‘quvchi-ijrochi asar mazmuni, g‘oyaviy-badiiy jihatlari haqida tasavvurga ega bo‘lishi lozim”1. Ifodali o‘qishning o‘ziga xos xususiyati shundaki, u insonda tuyg‘u va kayfiyatlar hosil qiladi, aniqrog‘i, voqelikning his-tuyg‘uli qiyofasini yaratadi. Ifodali o‘qish jarayonida asar voqealari “jonlanadi”, qahramonlar “tilga kiradi”. O‘quvchi bir vaqtning o‘zida ham muallif, ham qiyofa (obraz) yaratuvchi, ham ijrochi sifatida namoyon bo‘ladi. Demak, ifodali o‘quvchi m a’lum darajada aktyorlik san’atidan ham xabardor bo‘lishi lozim. Ifodali nutq san’atini o‘rganishning muhim vositalardan biri badiiy asarlami ko‘proq mutolaa qilishdir. Asaming mazmun-mohiyati, qahramonlar xarakter xususiyati, maqsad va intilishlari chuqur o‘rganilgandagina og‘zaki talqinda asar ruhiga mos ohang va intonatsiya paydo bo‘ladi. Badiiy asarlami mutolaa qilish o‘quvchining dunyoqarashini kengaytirish barobarida adabiy tilni puxta o‘zlashtirishga, ifodali o‘qish san’atini egallashga yaqindan yordam beradi. Adabiyot hayotni in’ikos ettirar ekan, u insonning o‘zini o‘ziga ko‘rsatuvchi ulkan ko‘zgu vazifasini ham bajaradi. 0 ‘sha ko‘zgu orqali har bir kishi o‘zining yaxshi va yomon tomonlarini ko‘radi, qusur va kamchiliklardan forig‘ bo‘lishga, ruhan tozarishga intiladi. Forig‘lanish yoxud ruhan tozaiish buyuk faylasuf Aristotel talqiniga ko‘ra, san’atning o‘z oldiga qo‘ygan bosh maqsadidir. San’at, xususan, adabiyot insonni ziddiyatlar asosiga qurilgan, hayot atalmish mo‘jizaning nima ekanligini anglashga o‘rgatadi, yovuzlikka nafrat, ezgulikka muhabbat tuyg‘ularini uyg‘otadi va, shu tariqa, inson ma’naviy olamini go‘zallashtiradi. Mana shu vazifalami ado etishda ifodali o‘qish san’ati badiiy adabiyotning eng yaqin ko‘makchisi hisoblanadi. Zero, badiiy asardagi nafosat va go‘zallikni chuqur his qilish va shu orqali axloqiy-estetik tuyg‘ulami shakllantirish ifodali o‘qish praktikumi fanining asosiy vazifasidir. Adabiyotning barcha tur va janrlaridagi badiiy asarlar ifodali o‘qish praktikumi fanining o‘rganish ob’ekti bo‘lib xizmat qiladi. Ifodali o‘qish deganda, faqat lirik turga mansub asarlargina emas, balki nasriy va dramatik turdagi asarlami o‘qish ham nazarda tutiladi. Badiiy asarlami ifodali o‘qish ijrochidan alohida iqtidor va mahoratni talab qiladi. Zero, adabiy asaming badiiy xususiyatlari, unda ilgari surilgan g‘oyalar, muallif dunyoqarashi kabi muhim masalalami aniqlashda ifodali o‘qish alohida ahamiyat kasb etadi. Ifodali o‘qish mohiyatan kishining his- tuyg‘ulariga ta’sir ko‘rsatishga qodir bo‘lgan muhim jarayon hisoblanadi. Badiiy adabiyot insonning ehtiroslar va tuyg‘ular olamiga ta’sir qilib uni yigMatadi, kuldiradi, o‘ylashga majbur qiladi va oxir-oqibat kamolotga yetaklaydi. Shu boisdan ham badiiy adabiyot bilan og‘zaki ijro - ifodali o‘qish san’ati asrlar davomidayonma-yon yashab, insonning ma’naviy hamrohi bo‘lib kelgan. Binobarin, badiiy adabiyot va ifodali o‘qish san’ati chambarchas bog‘liq holda insonni axloqiy- estetik jihatdan tarbiyalashda eng ta’sirchan vosita hisoblanadi. Zero, bugungi kunda mamlakatimizda amalga oshirilayotgan xayrli ishlaming markazida ham yosh avlodni ma’naviy barkamollik mhida tarbiyalash vazifasi ustuvor masalalardan biri bo‘lib turibdi. Tayanch tushunchalar Ifodali o‘qish - axloqiy-estetik tuyg‘ularni shakllantirish. Ilmi tajvid - o‘rta asrlarda adabiy talaffuz me’yorlarini o‘rgatuvchi fan bo‘lgan. Ilmi kalom - jonli nutq asoslarini o‘rgatuvchi fan. Ilmi munozara fani ilmiy va adabiy bahsni o‘rgatgan. Savol va topshiriqlar: 1. Ifodali o‘qish san’atining yuzaga kelishida roviy, qissaxon va baxshilar qanday ro‘l o‘ynagan? 2. Ifodali nutq san’atini o‘rganishning asosiy omillari nimalardan iborat? 3. "... Har kishining ahvoli o‘z so‘zining ostida pinhondur” deganda nimani tushunasiz? 4. Ifodali o‘qish san’atini o‘rganishdan asosiy maqsad nima? 5. Barkamol avlod tarbiyasida ifodali o cqish san’atining qanday ahamiyati bor? O‘RTA OSIYODA NOTIQLIK SAN’ATI Ajdodlarimiz qadim zamonlardan boshlab so‘z san’atining, xususan, og‘zaki ijrochilik san’atining inson ruhiyatiga ko‘rsatadigan ta’sirigajuda katta c’tibor bilan qaraganlar. Shum a’noda, ifodali o‘qish san’atining tarixi uzoq davrlarga borib taqaladi. O‘rta Osiyoda ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etishida “Avesto”, “Bundaxishn”, “Dinkard” kabi diniy xarakterdagi asarlaming ahamiyati katta bo‘lgan. Inson mahoratni talab qiladi. Zero, adabiy asaming badiiy xususiyatlari, unda ilgari surilgan g‘oyalar, muallif dunyoqarashi kabi muhim masalalami aniqlashda ifodali o‘qish alohida ahamiyat kasb etadi. Ifodali o‘qish mohiyatan kishining his- tuyg‘ulariga ta’sir ko‘rsatishga qodir bo‘lgan muhim jarayon hisoblanadi. Badiiy adabiyot insonning ehtiroslar va tuyg‘ular olamiga ta’sir qilib uni yigMatadi, kuldiradi, o‘ylashga majbur qiladi va oxir-oqibat kamolotga yetaklaydi. Shu boisdan ham badiiy adabiyot bilan og‘zaki ijro - ifodali o‘qish san’ati asrlar davomidayonma-yon yashab, insonning ma’naviy hamrohi bo‘lib kelgan. Binobarin, badiiy adabiyot va ifodali o‘qish san’ati chambarchas bog‘liq holda insonni axloqiy- estetik jihatdan tarbiyalashda eng ta’sirchan vosita hisoblanadi. Zero, bugungi kunda mamlakatimizda amalga oshirilayotgan xayrli ishlaming markazida ham yosh avlodni ma’naviy barkamollik mhida tarbiyalash vazifasi ustuvor masalalardan biri bo‘lib turibdi. Tayanch tushunchalar Ifodali o‘qish - axloqiy-estetik tuyg‘ularni shakllantirish. Ilmi tajvid - o‘rta asrlarda adabiy talaffuz me’yorlarini o‘rgatuvchi fan bo‘lgan. Ilmi kalom - jonli nutq asoslarini o‘rgatuvchi fan. Ilmi munozara fani ilmiy va adabiy bahsni o‘rgatgan. Savol va topshiriqlar: 1. Ifodali o‘qish san’atining yuzaga kelishida roviy, qissaxon va baxshilar qanday ro‘l o‘ynagan? 2. Ifodali nutq san’atini o‘rganishning asosiy omillari nimalardan iborat? 3. "... Har kishining ahvoli o‘z so‘zining ostida pinhondur” deganda nimani tushunasiz? 4. Ifodali o‘qish san’atini o‘rganishdan asosiy maqsad nima? 5. Barkamol avlod tarbiyasida ifodali o cqish san’atining qanday ahamiyati bor? O‘RTA OSIYODA NOTIQLIK SAN’ATI Ajdodlarimiz qadim zamonlardan boshlab so‘z san’atining, xususan, og‘zaki ijrochilik san’atining inson ruhiyatiga ko‘rsatadigan ta’sirigajuda katta c’tibor bilan qaraganlar. Shum a’noda, ifodali o‘qish san’atining tarixi uzoq davrlarga borib taqaladi. O‘rta Osiyoda ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etishida “Avesto”, “Bundaxishn”, “Dinkard” kabi diniy xarakterdagi asarlaming ahamiyati katta bo‘lgan. Inson axloqini poklashga qaratilgan ushbu asarlar ko‘proq og‘zaki ijrochilik vositasida xalq orasiga kirib borganligi m a’lum. Jumladan, “Avesto”ning asosiy mohiyatini tashkil etgan “Ezgu fikr, ezgu so‘z, ezgu am al” ta’limotini xalq o‘rtasida targ‘ib qilib, odamlar qalbida ezgulik tuyg‘ularini uyg‘otishda kohinlaming xizmati beqiyos edi. Kohinlar faqat din targ‘ibotchilari sifatidagina emas, balki ifodali so‘z sehri bilan m o‘jizalar ko‘rsatuvchi san’atkor ijrochilar sifatida ham shuhrat qozonganlar. Ular “Avesto”dagi ibodat qo‘shiqlarini, Ahura Mazda so‘zlarini, afsona va rivoyatlami yorqin nutq, ifodali so‘z va jozibador ovoz bilan ijro etib xalq ommasini o‘z g‘oyalariga ishontirganlar. Badiiy so‘z san’ati, shu jumladan, ifodali o‘qish san’ati xalqning umumtaraqqiyot tarixiga bog‘liq holda rivojlanib bordi. Jamiyat taraqqiyoti o‘rtaga qo‘ygan talablar hamda mavjud shart-sharoit tufayli, IX - XV asrlarda Markaziy Osiyoda ilm-fan va madaniyat yuksak taraqqiyot bosqichiga ko‘tarildi. Mana shu davrlarda Qur’oni Karim targ‘ibi bilan bog‘liq holda, voizlik san’ati rivojlandi. Voizlik san’atining taraqqiy etishi esa, ifodali o‘qish san’ati tarixida muhim o‘rin tutadi. M a’lumki, Qur’oni Karim o‘z zamonasining nafis adabiy usuli saj’da vahiy qilingan b o‘lib, u so‘z san’atining oliy namunasi hisoblanadi. Qur’oni Karimni o‘qish voizdan juda katta ilmiy salohiyatni, ayni paytda, yoqimli ovoz sohibi boMishni ham talab qilardi. Shu boisdan ham Qur’on suralarini maftunkor qiroat, jozibali ohangda o‘qishga o‘rgatuvchi “Ilmi balog‘a” san’atiga alohida e’tibor qaratilgan. Bu haqda Abu Rayhon Beruniy “Geodeziya” asarining kirish qismida shunday deydi: “Arab nutqida balog‘aning m avjudligi Qur’on ta rg‘ibotida muhim aham iyat kasb etadi. Balog‘a arab nutqining ziynatidir” 1. Voizlik (notiqlik) san’ati o‘rta asrlarda juda katta ijtimoiy-siyosiy mavqega ega bo‘lib, umumdavlat ahamiyatiga molik ish hisoblangan. Voizlik san’atining dabirlik, xatiblik, muzakkirlik kabi turlari mavjud bo‘lib, ba’zi voizlar dabirlik - davlat ahamiyatiga ega bo‘lgan yozishmalami o‘qish va yozib berish bilan, ba’zi voizlar xatiblik - juma kunlari Qur’oni Karim suralari asosida xalqni odob-axloqqa chaqirish bilan, ba’zilari esa muzakkirlik - tarixiy voqea- hodisalami gapirib berish bilan shug‘ullanganlar. Qadimda xalq ommasi oldida nutq so‘zlovchi kishi voiz, uning nutqi esa va’z deb yuritilgan. Voizlik nihoyatda sharafli va, ayni paytda, mas’uliyatli kasb bo‘lgan. axloqini poklashga qaratilgan ushbu asarlar ko‘proq og‘zaki ijrochilik vositasida xalq orasiga kirib borganligi m a’lum. Jumladan, “Avesto”ning asosiy mohiyatini tashkil etgan “Ezgu fikr, ezgu so‘z, ezgu am al” ta’limotini xalq o‘rtasida targ‘ib qilib, odamlar qalbida ezgulik tuyg‘ularini uyg‘otishda kohinlaming xizmati beqiyos edi. Kohinlar faqat din targ‘ibotchilari sifatidagina emas, balki ifodali so‘z sehri bilan m o‘jizalar ko‘rsatuvchi san’atkor ijrochilar sifatida ham shuhrat qozonganlar. Ular “Avesto”dagi ibodat qo‘shiqlarini, Ahura Mazda so‘zlarini, afsona va rivoyatlami yorqin nutq, ifodali so‘z va jozibador ovoz bilan ijro etib xalq ommasini o‘z g‘oyalariga ishontirganlar. Badiiy so‘z san’ati, shu jumladan, ifodali o‘qish san’ati xalqning umumtaraqqiyot tarixiga bog‘liq holda rivojlanib bordi. Jamiyat taraqqiyoti o‘rtaga qo‘ygan talablar hamda mavjud shart-sharoit tufayli, IX - XV asrlarda Markaziy Osiyoda ilm-fan va madaniyat yuksak taraqqiyot bosqichiga ko‘tarildi. Mana shu davrlarda Qur’oni Karim targ‘ibi bilan bog‘liq holda, voizlik san’ati rivojlandi. Voizlik san’atining taraqqiy etishi esa, ifodali o‘qish san’ati tarixida muhim o‘rin tutadi. M a’lumki, Qur’oni Karim o‘z zamonasining nafis adabiy usuli saj’da vahiy qilingan b o‘lib, u so‘z san’atining oliy namunasi hisoblanadi. Qur’oni Karimni o‘qish voizdan juda katta ilmiy salohiyatni, ayni paytda, yoqimli ovoz sohibi boMishni ham talab qilardi. Shu boisdan ham Qur’on suralarini maftunkor qiroat, jozibali ohangda o‘qishga o‘rgatuvchi “Ilmi balog‘a” san’atiga alohida e’tibor qaratilgan. Bu haqda Abu Rayhon Beruniy “Geodeziya” asarining kirish qismida shunday deydi: “Arab nutqida balog‘aning m avjudligi Qur’on ta rg‘ibotida muhim aham iyat kasb etadi. Balog‘a arab nutqining ziynatidir” 1. Voizlik (notiqlik) san’ati o‘rta asrlarda juda katta ijtimoiy-siyosiy mavqega ega bo‘lib, umumdavlat ahamiyatiga molik ish hisoblangan. Voizlik san’atining dabirlik, xatiblik, muzakkirlik kabi turlari mavjud bo‘lib, ba’zi voizlar dabirlik - davlat ahamiyatiga ega bo‘lgan yozishmalami o‘qish va yozib berish bilan, ba’zi voizlar xatiblik - juma kunlari Qur’oni Karim suralari asosida xalqni odob-axloqqa chaqirish bilan, ba’zilari esa muzakkirlik - tarixiy voqea- hodisalami gapirib berish bilan shug‘ullanganlar. Qadimda xalq ommasi oldida nutq so‘zlovchi kishi voiz, uning nutqi esa va’z deb yuritilgan. Voizlik nihoyatda sharafli va, ayni paytda, mas’uliyatli kasb bo‘lgan. Omma oldiga chiqib bir necha soatlab nutq so‘zlovchi kishi tinglovchilaming tuyg4ulariga ta’sir o‘tkazishi, ishontirishi, so‘z sehri bilan ularni toMqinlantirishi uchun juda katta bilim va iqtidorga, fasohat va mahoratga ega bo‘lishi lozim edi. Shu boisdan minbarga chiqib so‘zlovchi kishilaming hammasi ham voiz degan sharafli nomga ega bo‘lavermagan. So‘z ijrochiligi san’atiga asoslangan voizlik va suxandonlik, lining inson hayotida tutgan o‘mi haqida Kaykovusning “Qobusnoma”, Nizomiy Aruziy Samarqandiyning “Nodir hikoyatlar”, Alisher Navoiyning “Mahbub ul-qulub”, Husayn Voiz Koshifiyning “Dah majlis”, “Sahifai shohi”, Faxriddin Ali Safiyning “Latoif ut- tavoif ’ kabi asarlarida qimmatli fikr-mulohazalar bayon etilgan. Jumladan, Alisher Navoiy voizlar haqida shunday fikrlami yozadi: “Va’zxon shunday bo‘lishi kerakki, uning majlisiga bo‘sh kirgan odam to‘lib chiqsin, to‘la kirgan odam esa, yengil tortib holi qaytsin. Voiz olim va halol ish ko‘ruvchi bo‘lsa, uning nasihatidan chetga chiqqanlar gunohkor bo‘ladi. Agar u boshqalarga buyursa-yu, o‘zi qilmasa, uning so‘zlari hech kimga ta’sir etmaydi va foyda keltirmaydi”1. Ushbu fikrlar zamiriga juda katta ibrat va hikmat m a’nolari singdirilgan. Demak, xalqqa pand-nasihat aytib, ulami to‘g‘ri yo‘lga boshlovchi voiz nafaqat ilmi va chiroyli so‘zlari bilan, balki o‘zining yuksak axloqodobi, halol hayot tarzi bilan ham boshqalarga namuna bo‘lishi lozim. Buyuk tafakkur egalarining butun bir avlodi yetishib chiqqan, jahonni ilm-ma’rifat nuri bilan yoritgan uyg‘onish davri deb yuritiladigan zamonlarda O‘rta Osiyoda so‘z san’ati, shuningdek, notiqlik san’ati ham taraqqiy etdi. Abu Nasr Forobiy, Ibn Sino, Abu Rayhon Beruniy, Mahmud Koshg‘ariy, Abulqosim Zamaxshariy, Alisher Navoiy kabi ulug‘ siymolar ilm-fanning turli sohalariga oid kashfiyotlar bilan bir qatorda, notiqlik san’ati asoslarini ham yaratdilar. Abu Nasi Forobiy ko‘plab asarlarida so‘z san’atiga doir qimmatli fikr-mulohazalar bildirish bilan cheklanmasdan suxandonlik nazariyasi, notiqlik san’ati ilmiga doir maxsus “Kitob al-xitobat” risolasini ham yozgan. Jumladan, Forobiy chuqur mantiqiy asosga ega bo‘lgan yorqin nutq tuzishda leksikologiya, grammatika va mantiq fanlarining ahamiyati haqida shunday deydi: “Qanday qilib ta’lim berish, ta’lim olish, fikrni qanday ifodalash, bayon etish, qanday so‘rash va qanday javob berish masalasiga kelganimizda, bu haqda bilimlarning eng birinchisi jismlarga (substantsiya - narsalar) va aktsidentsiya (hodisalar)ga ism beruvchi til baqidagi Omma oldiga chiqib bir necha soatlab nutq so‘zlovchi kishi tinglovchilaming tuyg4ulariga ta’sir o‘tkazishi, ishontirishi, so‘z sehri bilan ularni toMqinlantirishi uchun juda katta bilim va iqtidorga, fasohat va mahoratga ega bo‘lishi lozim edi. Shu boisdan minbarga chiqib so‘zlovchi kishilaming hammasi ham voiz degan sharafli nomga ega bo‘lavermagan. So‘z ijrochiligi san’atiga asoslangan voizlik va suxandonlik, lining inson hayotida tutgan o‘mi haqida Kaykovusning “Qobusnoma”, Nizomiy Aruziy Samarqandiyning “Nodir hikoyatlar”, Alisher Navoiyning “Mahbub ul-qulub”, Husayn Voiz Koshifiyning “Dah majlis”, “Sahifai shohi”, Faxriddin Ali Safiyning “Latoif ut- tavoif ’ kabi asarlarida qimmatli fikr-mulohazalar bayon etilgan. Jumladan, Alisher Navoiy voizlar haqida shunday fikrlami yozadi: “Va’zxon shunday bo‘lishi kerakki, uning majlisiga bo‘sh kirgan odam to‘lib chiqsin, to‘la kirgan odam esa, yengil tortib holi qaytsin. Voiz olim va halol ish ko‘ruvchi bo‘lsa, uning nasihatidan chetga chiqqanlar gunohkor bo‘ladi. Agar u boshqalarga buyursa-yu, o‘zi qilmasa, uning so‘zlari hech kimga ta’sir etmaydi va foyda keltirmaydi”1. Ushbu fikrlar zamiriga juda katta ibrat va hikmat m a’nolari singdirilgan. Demak, xalqqa pand-nasihat aytib, ulami to‘g‘ri yo‘lga boshlovchi voiz nafaqat ilmi va chiroyli so‘zlari bilan, balki o‘zining yuksak axloqodobi, halol hayot tarzi bilan ham boshqalarga namuna bo‘lishi lozim. Buyuk tafakkur egalarining butun bir avlodi yetishib chiqqan, jahonni ilm-ma’rifat nuri bilan yoritgan uyg‘onish davri deb yuritiladigan zamonlarda O‘rta Osiyoda so‘z san’ati, shuningdek, notiqlik san’ati ham taraqqiy etdi. Abu Nasr Forobiy, Ibn Sino, Abu Rayhon Beruniy, Mahmud Koshg‘ariy, Abulqosim Zamaxshariy, Alisher Navoiy kabi ulug‘ siymolar ilm-fanning turli sohalariga oid kashfiyotlar bilan bir qatorda, notiqlik san’ati asoslarini ham yaratdilar. Abu Nasi Forobiy ko‘plab asarlarida so‘z san’atiga doir qimmatli fikr-mulohazalar bildirish bilan cheklanmasdan suxandonlik nazariyasi, notiqlik san’ati ilmiga doir maxsus “Kitob al-xitobat” risolasini ham yozgan. Jumladan, Forobiy chuqur mantiqiy asosga ega bo‘lgan yorqin nutq tuzishda leksikologiya, grammatika va mantiq fanlarining ahamiyati haqida shunday deydi: “Qanday qilib ta’lim berish, ta’lim olish, fikrni qanday ifodalash, bayon etish, qanday so‘rash va qanday javob berish masalasiga kelganimizda, bu haqda bilimlarning eng birinchisi jismlarga (substantsiya - narsalar) va aktsidentsiya (hodisalar)ga ism beruvchi til baqidagi ilmlar deb tasdiqlayman. Ikkinchi Om grammatikadir; u jismlarga berilgan ism (nom) !larni qanday tartibga solishni ham da substantsiya va aktsidentsiyaning joylashishini va bundan chiqadigan natijalarni ifodalovchi hikm atli so‘zlarni va nutqni qanday tuzishni o‘rgatadi. Uchinchi ilm m antiqdir: m alu m xulosalar keltirib chiqarish uchun logik figuralarga binoan qanday qilib d arak gaplarni joylashtirishni o‘rgatadi, bu xulosalar yordamida biz bilmagann arsalarni bilib olamiz ham da nima to6g6ri, nima yolg‘on ekanligi haqida hukm chiqaram iz” . Forobiyning ushbu fikrlari to‘g‘ri nutq tuzish va uni og‘zaki ijro etishni o‘rganish uchun juda chuqur va har tomonlama bilim olish muhim ekanligini ko‘rsatadi. “ ... Xullas, yaxshi nutq uchun nahv, aruz, m antiq fanlari hamkorligidan foydalanish zaru r bo‘ladi. Ularning birortasiga ahamiyat bermaslik, bulardan birining qoidasining buzilishi, qolgan ikkitasiga ta ’sir qilmay iloji yo‘q”, - deb yozadi Beruniy. Forobiy, Beruniy kabi allomalarning to‘g‘ri nutq tuzish masalasiga bu qadar e’tibor bilan qarashlari X asrlardayoq, yorqin nutq chiroyli gapirish, ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etganligidan dalolat beradi. Ibn Sinoning “She’r san’ati”, Abu Rayhon Beruniyning “O‘tmish ajdodlardan qolgan yodgorliklar”, “Geodeziya” va boshqa asarlari tarkibida keltirilgan mukammal nutq tuzish haqidagi qimmatli fikrlari bugungi kunimiz uchun, ayniqsa, ahamiyatlidir. Shuningdek, Mahmud Koshg‘ariyning “Devonu lug‘otit turk”, Zamaxshariyning “Muqaddimat ul-adab”, “Notiqlik asoslari” kabi asarlari so‘z san’ati ilmiga bag‘ishlangan bebaho m a’naviy xazina hisoblanadi. Yusuf Xos Hojib, Alisher Navoiy kabi allomalar o‘z asarlarining butun-butun boblarini so‘zning ilohiy ne’mat ekanligi, so‘zning mo‘jizali qudratini ko‘rsatishga bag‘ishlaganlar. Jumladan: Zakovat ko‘rki so‘zdur, bu tilning ko‘rki so‘zdur, Kishining ko‘rki yuzdur, bu yuzning ko‘rki ko‘zdur. (Yusuf Xos Hojib) M a’dani inson gavhari so‘zdurur, Gulshani odam samari so‘zdurur. (Alisher Navoiy) kabi hikmatli misralami bitdilar. O‘rta asrlarda Bahouddin Valad, Yusuf Hamadoniy, Ahmad Yassaviy, Jaloliddin Rumiy, Alisher Navoiy, Abdurahmon Jomiy, Husayn Voiz Koshifiy, M u’iniddin Voiz, Voiz Hiraviy, Zayniddin Vosifiy kabi notiqlik san’atini puxta egallagan so‘z ustalari yetishib chiqdilar. Bu ulug‘ zotlar o‘zlarining ibratli hayot tarzi bilan imon- e’tiqod, ilmm a’rifat, axloq-odob haqidagi beqiyos o‘gitlari bilan minglab insonlar ilmlar deb tasdiqlayman. Ikkinchi Om grammatikadir; u jismlarga berilgan ism (nom) !larni qanday tartibga solishni ham da substantsiya va aktsidentsiyaning joylashishini va bundan chiqadigan natijalarni ifodalovchi hikm atli so‘zlarni va nutqni qanday tuzishni o‘rgatadi. Uchinchi ilm m antiqdir: m alu m xulosalar keltirib chiqarish uchun logik figuralarga binoan qanday qilib d arak gaplarni joylashtirishni o‘rgatadi, bu xulosalar yordamida biz bilmagann arsalarni bilib olamiz ham da nima to6g6ri, nima yolg‘on ekanligi haqida hukm chiqaram iz” . Forobiyning ushbu fikrlari to‘g‘ri nutq tuzish va uni og‘zaki ijro etishni o‘rganish uchun juda chuqur va har tomonlama bilim olish muhim ekanligini ko‘rsatadi. “ ... Xullas, yaxshi nutq uchun nahv, aruz, m antiq fanlari hamkorligidan foydalanish zaru r bo‘ladi. Ularning birortasiga ahamiyat bermaslik, bulardan birining qoidasining buzilishi, qolgan ikkitasiga ta ’sir qilmay iloji yo‘q”, - deb yozadi Beruniy. Forobiy, Beruniy kabi allomalarning to‘g‘ri nutq tuzish masalasiga bu qadar e’tibor bilan qarashlari X asrlardayoq, yorqin nutq chiroyli gapirish, ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etganligidan dalolat beradi. Ibn Sinoning “She’r san’ati”, Abu Rayhon Beruniyning “O‘tmish ajdodlardan qolgan yodgorliklar”, “Geodeziya” va boshqa asarlari tarkibida keltirilgan mukammal nutq tuzish haqidagi qimmatli fikrlari bugungi kunimiz uchun, ayniqsa, ahamiyatlidir. Shuningdek, Mahmud Koshg‘ariyning “Devonu lug‘otit turk”, Zamaxshariyning “Muqaddimat ul-adab”, “Notiqlik asoslari” kabi asarlari so‘z san’ati ilmiga bag‘ishlangan bebaho m a’naviy xazina hisoblanadi. Yusuf Xos Hojib, Alisher Navoiy kabi allomalar o‘z asarlarining butun-butun boblarini so‘zning ilohiy ne’mat ekanligi, so‘zning mo‘jizali qudratini ko‘rsatishga bag‘ishlaganlar. Jumladan: Zakovat ko‘rki so‘zdur, bu tilning ko‘rki so‘zdur, Kishining ko‘rki yuzdur, bu yuzning ko‘rki ko‘zdur. (Yusuf Xos Hojib) M a’dani inson gavhari so‘zdurur, Gulshani odam samari so‘zdurur. (Alisher Navoiy) kabi hikmatli misralami bitdilar. O‘rta asrlarda Bahouddin Valad, Yusuf Hamadoniy, Ahmad Yassaviy, Jaloliddin Rumiy, Alisher Navoiy, Abdurahmon Jomiy, Husayn Voiz Koshifiy, M u’iniddin Voiz, Voiz Hiraviy, Zayniddin Vosifiy kabi notiqlik san’atini puxta egallagan so‘z ustalari yetishib chiqdilar. Bu ulug‘ zotlar o‘zlarining ibratli hayot tarzi bilan imon- e’tiqod, ilmm a’rifat, axloq-odob haqidagi beqiyos o‘gitlari bilan minglab insonlar qalbini m a’rifat nurlari ila m unaw ar qilishga erishdilar. XV -X VI asrlarda notiqlik san’ati turlari, qonun-qoidalarini aks ettiruvchi bir necha qoMlanmalar vujudga keldi. Ayniqsa, Muhammad Rafi’ Voizning “Abvob ul- jinon” (“Jannat eshiklari”), Voiz Qazviniyning “Ziloli maqol” (“Maqol nafosati”), Voiz Shirvoniyning “Ahsan ul-ahodis” (“Nafis kalimalar”), Quraysh Sindiyning “Anis ul-voizin” (“Voizlar do‘sti”), Mulla Kalon Voiz Samarqandiyning “ Ravzat ul-voizin” (“Voizlar bo‘stoni”), Qozi 0 ‘shiyning “Miftoh un-najot” (“Najot kaliti”) kabi asarlari keyingi davrlarda yetishib chiqqan notiqlar uchun asosiy dasturulamal bo‘lib xizmat qilgan. Shuningdek, Alisher Navoiyning “M ajolis un-nafois”, Zayniddin Vosifiyning “Badoye’ ul-vaqoye’”, Xondamiming “Makorim ul-axloq” kabi asarlarida ham voizlik san’ati haqida qimmatli fikrmulohazalar bayon qilingan. Tariximizda nurli iz qoldirgan ulug‘ allomalar tomonidan notiqlik san’ati haqida maxsus asarlar yaratilishi, so‘z ijrochiligiga bu qadar katta e ’tibor berilishi qadim- qadimdan O‘rta Osiyoda ifodali nutq san’atining juda katta ijtimoiy-siyosiy mavqega ega bo‘lgan davlat ahamiyatiga molik ish ekanligidan dalolat beradi. M avlono Irshod. XV asrda Hirotda yashab - faoliyat ko‘rsatgan voizlardan biri Mavlono Irshoddir. U o‘zining donishmandligi va so‘zga chechanligi bilan el nazariga tushgan. Mavlono Irshod faqat xalqqa va’z aytish bilangina cheklanib qolmasdan, rasmiy davlat ishlarida ham qatnashib. qo‘shni mamlakatlar bilan diplomatik aloqalami mustahkamlashda munosib xizmallar qilgan. Faxriddin Ali Safiyning “Latoyif ut-tavoif ’ asarida hikoya qilinishicha, Sulton Husayn Boyqaro rasmiy davlat ishi yuzasidan muzokara olib borish uchun Sherozga vakil yubormoqchi bo‘ladi. Saroy a’yonlari o‘zaro maslahatlashib, bunday nozik va mas’uliyatli vazifani faqat Mavlono Irshod bajara oladi, degan xulosaga kelishadi. www.ziyouz.com kutubxonasi Mavlono Irshod Sherozga borib kutilganidek, rasmiy ishlami oz fursatda ijobiy hal qilishga erishadi. Uning notiqlik mahoratiga qoyil qolgan Shoh Shujo‘ Irshodga ruxsat bermay, bir majlis qurib keyin ketishni iltimos qiladi. Majlis juma kuniga belgilanadi. Juma namozidan keyin Masjidi jom e’ga yig‘ilgan xalq oldida Mavlono Irshod shunday ehtirosli nutq so‘zlaydiki, odamlar uning ta’sirchan sobzlaridan junbushga kelib, ko‘z yoshlarini tiya olmay qolishadi. Buni ko‘rgan voiz notiqlik mahoratining yana bir qirrasini namoyish etib, o‘z nutqida keskin burilish yasaydiki, endi hamma birdaniga ko‘z yoshi aralash kula qalbini m a’rifat nurlari ila m unaw ar qilishga erishdilar. XV -X VI asrlarda notiqlik san’ati turlari, qonun-qoidalarini aks ettiruvchi bir necha qoMlanmalar vujudga keldi. Ayniqsa, Muhammad Rafi’ Voizning “Abvob ul- jinon” (“Jannat eshiklari”), Voiz Qazviniyning “Ziloli maqol” (“Maqol nafosati”), Voiz Shirvoniyning “Ahsan ul-ahodis” (“Nafis kalimalar”), Quraysh Sindiyning “Anis ul-voizin” (“Voizlar do‘sti”), Mulla Kalon Voiz Samarqandiyning “ Ravzat ul-voizin” (“Voizlar bo‘stoni”), Qozi 0 ‘shiyning “Miftoh un-najot” (“Najot kaliti”) kabi asarlari keyingi davrlarda yetishib chiqqan notiqlar uchun asosiy dasturulamal bo‘lib xizmat qilgan. Shuningdek, Alisher Navoiyning “M ajolis un-nafois”, Zayniddin Vosifiyning “Badoye’ ul-vaqoye’”, Xondamiming “Makorim ul-axloq” kabi asarlarida ham voizlik san’ati haqida qimmatli fikrmulohazalar bayon qilingan. Tariximizda nurli iz qoldirgan ulug‘ allomalar tomonidan notiqlik san’ati haqida maxsus asarlar yaratilishi, so‘z ijrochiligiga bu qadar katta e ’tibor berilishi qadim- qadimdan O‘rta Osiyoda ifodali nutq san’atining juda katta ijtimoiy-siyosiy mavqega ega bo‘lgan davlat ahamiyatiga molik ish ekanligidan dalolat beradi. M avlono Irshod. XV asrda Hirotda yashab - faoliyat ko‘rsatgan voizlardan biri Mavlono Irshoddir. U o‘zining donishmandligi va so‘zga chechanligi bilan el nazariga tushgan. Mavlono Irshod faqat xalqqa va’z aytish bilangina cheklanib qolmasdan, rasmiy davlat ishlarida ham qatnashib. qo‘shni mamlakatlar bilan diplomatik aloqalami mustahkamlashda munosib xizmallar qilgan. Faxriddin Ali Safiyning “Latoyif ut-tavoif ’ asarida hikoya qilinishicha, Sulton Husayn Boyqaro rasmiy davlat ishi yuzasidan muzokara olib borish uchun Sherozga vakil yubormoqchi bo‘ladi. Saroy a’yonlari o‘zaro maslahatlashib, bunday nozik va mas’uliyatli vazifani faqat Mavlono Irshod bajara oladi, degan xulosaga kelishadi. www.ziyouz.com kutubxonasi Mavlono Irshod Sherozga borib kutilganidek, rasmiy ishlami oz fursatda ijobiy hal qilishga erishadi. Uning notiqlik mahoratiga qoyil qolgan Shoh Shujo‘ Irshodga ruxsat bermay, bir majlis qurib keyin ketishni iltimos qiladi. Majlis juma kuniga belgilanadi. Juma namozidan keyin Masjidi jom e’ga yig‘ilgan xalq oldida Mavlono Irshod shunday ehtirosli nutq so‘zlaydiki, odamlar uning ta’sirchan sobzlaridan junbushga kelib, ko‘z yoshlarini tiya olmay qolishadi. Buni ko‘rgan voiz notiqlik mahoratining yana bir qirrasini namoyish etib, o‘z nutqida keskin burilish yasaydiki, endi hamma birdaniga ko‘z yoshi aralash kula boshlaydi. “Latoyif ut-tavoyif’ asarida keltirilgan bu voqea Mavlono Irshodning odamlar ruhiyatini chuqur tushunadigan, nihoyatda mahoratli so‘z ustasi bo‘lganidan dalolat beradi. Qozi O‘shiy. O‘zining purhikmat so‘zlari va jarangdor ovozi bilan xalqqa maqbul va manzur bo‘lgan voizlardan yana biri Qozi O‘shiydir. Mavlono asli farg‘onalik bo‘lib, O‘sh shahrida qozilik lavozimida ham ishlagan. Mamlakatning ijtimoiy-siyosiy hayotida faol ishtirok etgan Qozi O‘shiy jamiyatda yuzaga keladigan chigal muammolami yechishda, odamlar qalbiga yo‘l topishda benazir zot bo‘lgan. Bu haqida Faxriddin Ali Safiyning “Latoyif ut-tavoyif’ asarida quyidagi voqea hikoya qilinadi: “Seiston viloyatining xalqi qattiq qo‘lligi, hatto gadoyga ham sadaqa bermasligi bilan nom chiqargan ekan. Qozi O‘shiy esa mana shu xalqning ko‘ngil qulfini so‘z kaliti vositasida ochishga erishadi. U Seistonga borib ma’lum muddat shu xalqning ichida yashaydi; ulaming ruhiyatini o‘rganadi, odamlami qiynayotgan muammolami aniqlaydi. Ana shundan keyin shahar qozisidan ruxsat olib, juma kuni masjidi jom e’da xalqqa va’z aytadi. U o‘z nutqida xalqning ayni dilidagi gaplami, ulami qiynayotgan muammolami shunday aniq va ravon bayon etadiki, xalq topgan-tutganini minbar ostiga keltirib tashlaydi. Mavlono 0 ‘shiy nutqi uchun haq olmasligini, va’z va nasihat faqat savob uchun, odamlami to‘g‘ri yo‘lga boshlash uchun aytilishini tushuntirganda Seiston xalqining voizga bo‘lgan hurmat va muhabbati yanada oshadi. Mana shu voqeadan keyin bu xalqning xasis emas, aksincha, oliyjanob ekanligi, faqat o‘z davrining ba’zi muammolariga javob topa olmay qiynalayotganliklari ma’lum bo‘ladi. Xoja Muayyad Mehnagiy. “Majolis un-nafois” tazkirasida Xoja Muayyad Mehnagiy nomi o‘z zamonasining yetuk notiqlaridan biri www.ziyouz.com kutubxonasi sifatida tilga olinadi. Dunyoviy va diniy bilimlami chuqur egallagan bu kishining va’zlari hamisha jo‘shqin o‘tgan. Mehnagiy va’zlarining asosini imon- e’tiqod, dinu diyonat, axloq-odob haqidagi umuminsoniy masalalar tashkil etgan. U o‘zining pandu nasihat so‘zlari bilan zamondoshlarini ezgulikka da’vat etishdan charchamagan. Voiz o‘z nutqini hamisha Qur’on hikmatlari va hadislar, hikoyat va rivoyatlar bilan bezab, ulami tinglovchilarning didi va saviyasiga muvofiqlashtirib dilkash ohangda bayon etgan. Shuning uchun ham, uning va’zlari xalq tomonidan qizg‘in kutib olingan, bahs-munozaralarga sabab bo‘lgan. Komil ma’rifat egasi Xoja Muayyad Mehnagiy o‘z davrining fidoiy murabbiysi boshlaydi. “Latoyif ut-tavoyif’ asarida keltirilgan bu voqea Mavlono Irshodning odamlar ruhiyatini chuqur tushunadigan, nihoyatda mahoratli so‘z ustasi bo‘lganidan dalolat beradi. Qozi O‘shiy. O‘zining purhikmat so‘zlari va jarangdor ovozi bilan xalqqa maqbul va manzur bo‘lgan voizlardan yana biri Qozi O‘shiydir. Mavlono asli farg‘onalik bo‘lib, O‘sh shahrida qozilik lavozimida ham ishlagan. Mamlakatning ijtimoiy-siyosiy hayotida faol ishtirok etgan Qozi O‘shiy jamiyatda yuzaga keladigan chigal muammolami yechishda, odamlar qalbiga yo‘l topishda benazir zot bo‘lgan. Bu haqida Faxriddin Ali Safiyning “Latoyif ut-tavoyif’ asarida quyidagi voqea hikoya qilinadi: “Seiston viloyatining xalqi qattiq qo‘lligi, hatto gadoyga ham sadaqa bermasligi bilan nom chiqargan ekan. Qozi O‘shiy esa mana shu xalqning ko‘ngil qulfini so‘z kaliti vositasida ochishga erishadi. U Seistonga borib ma’lum muddat shu xalqning ichida yashaydi; ulaming ruhiyatini o‘rganadi, odamlami qiynayotgan muammolami aniqlaydi. Ana shundan keyin shahar qozisidan ruxsat olib, juma kuni masjidi jom e’da xalqqa va’z aytadi. U o‘z nutqida xalqning ayni dilidagi gaplami, ulami qiynayotgan muammolami shunday aniq va ravon bayon etadiki, xalq topgan-tutganini minbar ostiga keltirib tashlaydi. Mavlono 0 ‘shiy nutqi uchun haq olmasligini, va’z va nasihat faqat savob uchun, odamlami to‘g‘ri yo‘lga boshlash uchun aytilishini tushuntirganda Seiston xalqining voizga bo‘lgan hurmat va muhabbati yanada oshadi. Mana shu voqeadan keyin bu xalqning xasis emas, aksincha, oliyjanob ekanligi, faqat o‘z davrining ba’zi muammolariga javob topa olmay qiynalayotganliklari ma’lum bo‘ladi. Xoja Muayyad Mehnagiy. “Majolis un-nafois” tazkirasida Xoja Muayyad Mehnagiy nomi o‘z zamonasining yetuk notiqlaridan biri www.ziyouz.com kutubxonasi sifatida tilga olinadi. Dunyoviy va diniy bilimlami chuqur egallagan bu kishining va’zlari hamisha jo‘shqin o‘tgan. Mehnagiy va’zlarining asosini imon- e’tiqod, dinu diyonat, axloq-odob haqidagi umuminsoniy masalalar tashkil etgan. U o‘zining pandu nasihat so‘zlari bilan zamondoshlarini ezgulikka da’vat etishdan charchamagan. Voiz o‘z nutqini hamisha Qur’on hikmatlari va hadislar, hikoyat va rivoyatlar bilan bezab, ulami tinglovchilarning didi va saviyasiga muvofiqlashtirib dilkash ohangda bayon etgan. Shuning uchun ham, uning va’zlari xalq tomonidan qizg‘in kutib olingan, bahs-munozaralarga sabab bo‘lgan. Komil ma’rifat egasi Xoja Muayyad Mehnagiy o‘z davrining fidoiy murabbiysi sifatida boshqalarni ham kamolot sari yetaklashga intilgan. Shu boisdan Alisher Navoiy “Majolis un-nafois”da taniqli adiblar va shoirlar qatorida Xoja Muayyad nomini ham hurmat va ehtirom bilan tilga oladi. “Xoja Muayyad Mehna - Hazrat Shayx Abusaid Abulxayr (quddisa sirrihu)ning nabiralaridindur. Yillar mozor bosbida shayx erdi va zohir ulumin takmil qilib erdi va va’z majolisi bag‘oyat garm va pursho‘r voqe’ erdi. Va Xoja samo‘ni dag‘i muassir qilur erdi. Salotin Xojani ta’zim qilur erdi”1. Mavlono Riyoziy. “Majolis un-nafois” tazkirasining uchinchi majlisida Riyoziy haqida shunday ma’lumot keltirilgan: “Mavlono Riyoziy - Zova muhawilotidindur. Atvori mutalavvin kishidur. U1 viloyatning qozisi erdi. U jamg‘arma munofiy ishlar andin sodir bo‘lib, ma’zul bo‘ldi va qayd va musodaralar tortdi va base zabmatlar ko‘rdi, hamul mansab muddaosig‘a ammo muyassar bo‘lmadi. Va’z aytib minbarda o‘z ash’orin o‘qub, yig‘lab vajdu hoi qilur”2. . Hazrat Navoiyning ushbu fikr- mulohazalaridaji shu narsa m a’lum bo‘ladiki, Mavlono Riyoziy bir necha muddat Zova viloyatining qozisi bo‘lgan. Ammo o‘z davri xukmronlarining siyosatiga qarshi borgani uchun qozilik lavozimidan chetlashtirilib, ancha zahmatlar chekkan. Mavlono Riyoziy davrining taniqli so‘z ustasi sifatida o‘z va’zlarida yuksak insonparvarlik qarashlarini ilgari surgan. Jamiyatda ro‘y beradigan axloqsizlik, zo‘ravonlik kabi g‘ayriinsoniy hodisalarga befarq qaray olmagan. Binobarin, hukmronlarni insofga chaqirish e’tiqodsiz va порок kimsalami haq yo‘lga hidoyat etish Mavlono Riyoziy va’zlarining asosiy mazmunini tashkil etgan. Riyoziy voiz, ayni paytda iste’dodli shoir ham boMgan. Shu boisdan ham xalqqa va’z aytayotganda ba’zan o‘z she’rlarini hissiyot bilan o‘qib, eshituvchilami ham toMqinlantirgan, ularda xayrixohlik va hamdardlik tuyg‘usini uyg‘ota olgan. Hayoti va faoliyatini ezgulikni targ‘ib etishga bag‘ishlagan mavlono Riyoziy fidoiy murabbiy sifatida xalq qalbidan chuqur joy olganligi sababli ham, Alisher Navoiydek zotning nazariga tushgan. Tayanch tushunchalar Kohinlar - “Avesto” targ‘ibotchilari. Qadimgi notiqlar. Voizlar - axloqiy-ta’limiy, ijtimoiy-siyosiy mavzularda nutq so‘zlovchi ma’rifat targ‘ibotchilari. Voizlik turlari: dabirlik, xatiblik, muzakkirlik. Substantsiya - tub mohiyat. Aksidentsiya - tasodifiy hoi, hodisa; tub mohiyati e’tibori bilan uncha ahamiyati bo‘lmagan juz ’iy xususiyat. Savol va topshiriqlar sifatida boshqalarni ham kamolot sari yetaklashga intilgan. Shu boisdan Alisher Navoiy “Majolis un-nafois”da taniqli adiblar va shoirlar qatorida Xoja Muayyad nomini ham hurmat va ehtirom bilan tilga oladi. “Xoja Muayyad Mehna - Hazrat Shayx Abusaid Abulxayr (quddisa sirrihu)ning nabiralaridindur. Yillar mozor bosbida shayx erdi va zohir ulumin takmil qilib erdi va va’z majolisi bag‘oyat garm va pursho‘r voqe’ erdi. Va Xoja samo‘ni dag‘i muassir qilur erdi. Salotin Xojani ta’zim qilur erdi”1. Mavlono Riyoziy. “Majolis un-nafois” tazkirasining uchinchi majlisida Riyoziy haqida shunday ma’lumot keltirilgan: “Mavlono Riyoziy - Zova muhawilotidindur. Atvori mutalavvin kishidur. U1 viloyatning qozisi erdi. U jamg‘arma munofiy ishlar andin sodir bo‘lib, ma’zul bo‘ldi va qayd va musodaralar tortdi va base zabmatlar ko‘rdi, hamul mansab muddaosig‘a ammo muyassar bo‘lmadi. Va’z aytib minbarda o‘z ash’orin o‘qub, yig‘lab vajdu hoi qilur”2. . Hazrat Navoiyning ushbu fikr- mulohazalaridaji shu narsa m a’lum bo‘ladiki, Mavlono Riyoziy bir necha muddat Zova viloyatining qozisi bo‘lgan. Ammo o‘z davri xukmronlarining siyosatiga qarshi borgani uchun qozilik lavozimidan chetlashtirilib, ancha zahmatlar chekkan. Mavlono Riyoziy davrining taniqli so‘z ustasi sifatida o‘z va’zlarida yuksak insonparvarlik qarashlarini ilgari surgan. Jamiyatda ro‘y beradigan axloqsizlik, zo‘ravonlik kabi g‘ayriinsoniy hodisalarga befarq qaray olmagan. Binobarin, hukmronlarni insofga chaqirish e’tiqodsiz va порок kimsalami haq yo‘lga hidoyat etish Mavlono Riyoziy va’zlarining asosiy mazmunini tashkil etgan. Riyoziy voiz, ayni paytda iste’dodli shoir ham boMgan. Shu boisdan ham xalqqa va’z aytayotganda ba’zan o‘z she’rlarini hissiyot bilan o‘qib, eshituvchilami ham toMqinlantirgan, ularda xayrixohlik va hamdardlik tuyg‘usini uyg‘ota olgan. Hayoti va faoliyatini ezgulikni targ‘ib etishga bag‘ishlagan mavlono Riyoziy fidoiy murabbiy sifatida xalq qalbidan chuqur joy olganligi sababli ham, Alisher Navoiydek zotning nazariga tushgan. Tayanch tushunchalar Kohinlar - “Avesto” targ‘ibotchilari. Qadimgi notiqlar. Voizlar - axloqiy-ta’limiy, ijtimoiy-siyosiy mavzularda nutq so‘zlovchi ma’rifat targ‘ibotchilari. Voizlik turlari: dabirlik, xatiblik, muzakkirlik. Substantsiya - tub mohiyat. Aksidentsiya - tasodifiy hoi, hodisa; tub mohiyati e’tibori bilan uncha ahamiyati bo‘lmagan juz ’iy xususiyat. Savol va topshiriqlar 1. Ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etishida “Avesto” qanday o‘rin tutgan? . 2. Qur’oni Karimni qiroat bilan o‘qish san’ati va uning inson ruhiyatiga ta’siri haqida gapiring. 3. Og‘zaki so‘z ijrochiligiga asoslangan voizlik san’ati haqida qaysi manbalarda ma’lumot berilgan? 4. Alisher Navoiy va’z aytuvchi haqida nima deydi, siz bu fikmi qanday izohlaysiz? 5. Abu Nasr Forobiy mantiqiy asosga ega bo‘lgan to‘g‘ri va yorqin nutq tuzishda, asosan, nimalarga e’tibor qaratadi? 6.O‘tmishda ifodali o‘qish yoxud potiqlik san’atiga doir qanday asarlar yaratilgan? Foydalanilgan adabiyotlar: 1. Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Ill to‘m. - Toshkent: Fan, 1982. 2. Alisher Navoiy. Mahbub ul-qulub. — Toshkent: G‘.G‘ulom nomidagi Adabiyot va san’at nashriyoti, 1983. 3. Abu Nasr Forobiy. Risolalar. - Toshkent: 1975. 4. Qobiljon Oripov, Mahmuda Obidova. Ifodali o‘qish. - Toshkent: 0 ‘qituvchi, 1994. 1. Ifodali o‘qish san’atining taraqqiy etishida “Avesto” qanday o‘rin tutgan? . 2. Qur’oni Karimni qiroat bilan o‘qish san’ati va uning inson ruhiyatiga ta’siri haqida gapiring. 3. Og‘zaki so‘z ijrochiligiga asoslangan voizlik san’ati haqida qaysi manbalarda ma’lumot berilgan? 4. Alisher Navoiy va’z aytuvchi haqida nima deydi, siz bu fikmi qanday izohlaysiz? 5. Abu Nasr Forobiy mantiqiy asosga ega bo‘lgan to‘g‘ri va yorqin nutq tuzishda, asosan, nimalarga e’tibor qaratadi? 6.O‘tmishda ifodali o‘qish yoxud potiqlik san’atiga doir qanday asarlar yaratilgan? Foydalanilgan adabiyotlar: 1. Abu Rayhon Beruniy. Tanlangan asarlar. Ill to‘m. - Toshkent: Fan, 1982. 2. Alisher Navoiy. Mahbub ul-qulub. — Toshkent: G‘.G‘ulom nomidagi Adabiyot va san’at nashriyoti, 1983. 3. Abu Nasr Forobiy. Risolalar. - Toshkent: 1975. 4. Qobiljon Oripov, Mahmuda Obidova. Ifodali o‘qish. - Toshkent: 0 ‘qituvchi, 1994.