XIX asrning ikkinchi yarmida G‘arbiy Yevropada siyosiy mafkuralar. Marksizm mafkurasi, uning genezisi, rivojlanishi va tarixiy taqdiri

Yuklangan vaqt

2025-01-16

Yuklab olishlar soni

1

Sahifalar soni

11

Faytl hajmi

39,7 KB


XIX asrning ikkinchi yarmida G‘arbiy Yevropada siyosiy mafkuralar. Marksizm mafkurasi, uning genezisi, rivojlanishi va tarixiy taqdiri Reja 1. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida ijtimoiy – siyosiy munosabatlar. 2. Burjua tartiblar va sotsialistik o’zgarishlar tarafdorlari o’rtasidagi g’oyaviy qarama-qarshilik, mafkuraviy kurash. 3. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida vujudga kelgan yangi ijtimoiy-siyosiy ta’limotlar. 4. Marksizm ta’limotning aksilinsoniy mohiyati va uning inqirozi XIX asrning ikkinchi yarmida G‘arbiy Yevropada siyosiy mafkuralar. Marksizm mafkurasi, uning genezisi, rivojlanishi va tarixiy taqdiri Reja 1. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida ijtimoiy – siyosiy munosabatlar. 2. Burjua tartiblar va sotsialistik o’zgarishlar tarafdorlari o’rtasidagi g’oyaviy qarama-qarshilik, mafkuraviy kurash. 3. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida vujudga kelgan yangi ijtimoiy-siyosiy ta’limotlar. 4. Marksizm ta’limotning aksilinsoniy mohiyati va uning inqirozi XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida yuz bergan ijtimoiy-siyosiy o’zgarishlar yangidan–yangi qarashlarni hamda ta’limotlarni vujudga keltirdi. Holbuki, bu siyosiy – ta’limotlar XIX asrning ikkinchi yarmida ijtimoiy hayotni tubdan o’zgarishlarga olib kelayotgan edi. Uzoq yillar davomida Germaniyaning siyosiy – tarqoq mamlakat bo’lib, Evropa mamlakatlarining ijtimoiy-siyosiy hayotiga ta’siri uncha bilinmay kelayotgan bo’lsa, bu davrga kelib u nafaqat siyosiy jihatdan kuchli markazlashgan davlatga, balki jahon xalqlari siyosiy hayotiga ham ta’sir eta oladigan davlat darajasiga chiqdi. Bu bilan Germaniya o’zini uzoq yillar davomida chetga qolib, siyosatdan ayri yashab kelgan, shu bois dunyo boshqa davlatlar tomonidan bo’lib olinayotganda o’zini “quruq” qolgan, holbuki uning ham boshqa yurtlarda o’z mustamlakalari bo’lishiga “haqqi bor” ligini o’qtirib, kerak bo’lganda zo’rlik vositalariga tayangan holda buni amalga oshirish mumkinligi g’oyasi bilan chiqa oldi. Ayni shu g’oyani amalga oshirishga bo’lgan urinish keyingi asrda yuz bergan ikki jahon urushining kelib chiqishiga sabab bo’ldi. Germaniyaning siyosiy jihatdan yagona davlat bo’lib birlashishi Evropa mamlaktlaridagi munosabatlarni ham o’zgartirib, ularni ikki harbiy blokka bo’linishiga olib keldi. Biroq, bu harbiy bloklarga kirgan davlatlarning umumiy maqsadi, g’oyasi bir xil bo’lgani holda, manfaatlar to’qnashuvi vujudga keldi. Ya’ni, davlatlar bo’lib olingan dunyoni bo’lib olish masalasi G’arbiy Evropa davlatlarining XIX asrning ikkinchi yarmidagi eng yirik siyosiy g’oyasiga aylandi. 2. Burjua tartiblar va sotsialistik o’zgarishlar tarafdorlari o’rtasidagi g’oyaviy qarama-qarshilik, mafkuraviy kurash. G’arbiy Evropa mamlakatlarida kapitalistik munosabatlarning rivojlanishi ijtimoiy-siyosiy tizimni ham tubdan o’zgartirishga yoxud uni qayta qurishga olib keldi. Evropa davlatlarida kapitalistik munosabatlarning feodal munosabatlarga nisbatan yuqori mavqeiga ega bo’lishi hamda uning jamiyat hayotiga kirib borishi yangi ijtimoiy sinflarni to’la shaklanishiga va ularning siyosiy kuch darjasigacha chiqa olishiga olib keldi. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida yuz bergan ijtimoiy-siyosiy o’zgarishlar yangidan–yangi qarashlarni hamda ta’limotlarni vujudga keltirdi. Holbuki, bu siyosiy – ta’limotlar XIX asrning ikkinchi yarmida ijtimoiy hayotni tubdan o’zgarishlarga olib kelayotgan edi. Uzoq yillar davomida Germaniyaning siyosiy – tarqoq mamlakat bo’lib, Evropa mamlakatlarining ijtimoiy-siyosiy hayotiga ta’siri uncha bilinmay kelayotgan bo’lsa, bu davrga kelib u nafaqat siyosiy jihatdan kuchli markazlashgan davlatga, balki jahon xalqlari siyosiy hayotiga ham ta’sir eta oladigan davlat darajasiga chiqdi. Bu bilan Germaniya o’zini uzoq yillar davomida chetga qolib, siyosatdan ayri yashab kelgan, shu bois dunyo boshqa davlatlar tomonidan bo’lib olinayotganda o’zini “quruq” qolgan, holbuki uning ham boshqa yurtlarda o’z mustamlakalari bo’lishiga “haqqi bor” ligini o’qtirib, kerak bo’lganda zo’rlik vositalariga tayangan holda buni amalga oshirish mumkinligi g’oyasi bilan chiqa oldi. Ayni shu g’oyani amalga oshirishga bo’lgan urinish keyingi asrda yuz bergan ikki jahon urushining kelib chiqishiga sabab bo’ldi. Germaniyaning siyosiy jihatdan yagona davlat bo’lib birlashishi Evropa mamlaktlaridagi munosabatlarni ham o’zgartirib, ularni ikki harbiy blokka bo’linishiga olib keldi. Biroq, bu harbiy bloklarga kirgan davlatlarning umumiy maqsadi, g’oyasi bir xil bo’lgani holda, manfaatlar to’qnashuvi vujudga keldi. Ya’ni, davlatlar bo’lib olingan dunyoni bo’lib olish masalasi G’arbiy Evropa davlatlarining XIX asrning ikkinchi yarmidagi eng yirik siyosiy g’oyasiga aylandi. 2. Burjua tartiblar va sotsialistik o’zgarishlar tarafdorlari o’rtasidagi g’oyaviy qarama-qarshilik, mafkuraviy kurash. G’arbiy Evropa mamlakatlarida kapitalistik munosabatlarning rivojlanishi ijtimoiy-siyosiy tizimni ham tubdan o’zgartirishga yoxud uni qayta qurishga olib keldi. Evropa davlatlarida kapitalistik munosabatlarning feodal munosabatlarga nisbatan yuqori mavqeiga ega bo’lishi hamda uning jamiyat hayotiga kirib borishi yangi ijtimoiy sinflarni to’la shaklanishiga va ularning siyosiy kuch darjasigacha chiqa olishiga olib keldi. Endi bir zamonlar manfaatlari hamda g’oyaviy qarashlari deyarli bir-biriga yaqin bo’lgan tabaqalar (xususiy mulk egasi bo’lgan kapitalist bilan uning ishchisi) o’rtasida g’oyaviy ajralishlar hamda manfaatlar to’qnashuvi paydo bo’ldi. Siyosiy hokimiyatni qo’lga kiritgan va unga etarli miqdorda ta’sir eta oladigan kuchga ega bo’lgan kapitalistlar o’z ishchilariga nisbatan munosabatlarini o’zgartirishdi. Bu davrda kapitalistik munosabatlar o’rnatilgan G’arbiy Evropa davlatlari asosiy orzusi, mamlakat ichida tinchlikni saqlagan holda, o’zga davlatlar va xalqlar evaziga boyishdan iborat edi. Biroq, bu davrda kapitalistlarning boylik ketidan quvishi ijtimoiy munosabtlardagi keskinlashuviga, ya’ni ommaviy noroziliklarning vujudga kelishiga olib keldi. Shu boisdan ham ishchilarni o’zini ketidan ergashtira oladigan yangi siyosiy kuchlar maydonga chiqa boshladi. Bu kuchlar ishchilarning siyosiy partiyalari ko’rinishlarida paydo bo’lib, ular g’oyasining asosiy mohiyati ishchilar sinfi manfaatlarini ifoda etar edi. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida vujudga kelgan yangi ijtimoiy-siyosiy ta’limotlar. G.Spenser siyosiy g’oyalari. Gerbert Spenser (1820-1903 yil). U turli sohalarga oid chuqur bilimga ega bo’lgan va bu bilimlarni o’zi mustaqil o’rgangan, talantli kishi edi. U biologiya, psixologiya, etnografiya, tarix sohalarida keng ma’lumotga hamda chuqur bilimga ega edi. U yirik sotsiolog sifatida ham tarixga kirdi. Angliyalik G. Spenser sotsiologlardan birinchi bo’lib biologiya sohasidagi terminlarni jamiyat sohasida ilk bor va deyarli to’la qo’llay oldi. Biologik evolyutsiyani jamiyat tuzilishiga tatbiq etishga urindi. Jumladan, hayotda oddiylikdan murakkablikka (integratsiya), bir xillikdan har xillikka (differentsiatsiya) kabilarni ham biologiya, ham jamiyat sohasida qo’llay bildi. G. Spenser jamiyatdagi ijtimoiy holatlarni kuzata borib, jamiyatdagi alohida elementlarni doimo deferentsiatsiyaga aylanishiga va undan “agnregat” termini ishlata oldi. Ya’ni alohida, mayda guruhlar birlashib “agregat” tashkil qilishini tushuntirishga harakat qildi. Bu nom bilan qabila, qabilalar ittifoqi, shahar-davlatlar, Endi bir zamonlar manfaatlari hamda g’oyaviy qarashlari deyarli bir-biriga yaqin bo’lgan tabaqalar (xususiy mulk egasi bo’lgan kapitalist bilan uning ishchisi) o’rtasida g’oyaviy ajralishlar hamda manfaatlar to’qnashuvi paydo bo’ldi. Siyosiy hokimiyatni qo’lga kiritgan va unga etarli miqdorda ta’sir eta oladigan kuchga ega bo’lgan kapitalistlar o’z ishchilariga nisbatan munosabatlarini o’zgartirishdi. Bu davrda kapitalistik munosabatlar o’rnatilgan G’arbiy Evropa davlatlari asosiy orzusi, mamlakat ichida tinchlikni saqlagan holda, o’zga davlatlar va xalqlar evaziga boyishdan iborat edi. Biroq, bu davrda kapitalistlarning boylik ketidan quvishi ijtimoiy munosabtlardagi keskinlashuviga, ya’ni ommaviy noroziliklarning vujudga kelishiga olib keldi. Shu boisdan ham ishchilarni o’zini ketidan ergashtira oladigan yangi siyosiy kuchlar maydonga chiqa boshladi. Bu kuchlar ishchilarning siyosiy partiyalari ko’rinishlarida paydo bo’lib, ular g’oyasining asosiy mohiyati ishchilar sinfi manfaatlarini ifoda etar edi. XIX asrning ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa davlatlarida vujudga kelgan yangi ijtimoiy-siyosiy ta’limotlar. G.Spenser siyosiy g’oyalari. Gerbert Spenser (1820-1903 yil). U turli sohalarga oid chuqur bilimga ega bo’lgan va bu bilimlarni o’zi mustaqil o’rgangan, talantli kishi edi. U biologiya, psixologiya, etnografiya, tarix sohalarida keng ma’lumotga hamda chuqur bilimga ega edi. U yirik sotsiolog sifatida ham tarixga kirdi. Angliyalik G. Spenser sotsiologlardan birinchi bo’lib biologiya sohasidagi terminlarni jamiyat sohasida ilk bor va deyarli to’la qo’llay oldi. Biologik evolyutsiyani jamiyat tuzilishiga tatbiq etishga urindi. Jumladan, hayotda oddiylikdan murakkablikka (integratsiya), bir xillikdan har xillikka (differentsiatsiya) kabilarni ham biologiya, ham jamiyat sohasida qo’llay bildi. G. Spenser jamiyatdagi ijtimoiy holatlarni kuzata borib, jamiyatdagi alohida elementlarni doimo deferentsiatsiyaga aylanishiga va undan “agnregat” termini ishlata oldi. Ya’ni alohida, mayda guruhlar birlashib “agregat” tashkil qilishini tushuntirishga harakat qildi. Bu nom bilan qabila, qabilalar ittifoqi, shahar-davlatlar, imperiyalar kabi ijtimoiy guruhlar va birlashmalar kiradi, deb bildi. Shuningdek uning ifodasida quyidagi taqqoslovchi holatlarni ham ko’rish mumkin: shakllangan maxsus “taqsimlovchi tizim” (savdo, transport va boshqalar kirgan), dehqonchilik va hunarmandchilikning paydo bo’lishi (“iste’mol”organlari tizimi). Gerbert Spenser davvlatning vujudga kelishi va siyosiy institutlarning shakllanishi tarixini birinchi siyosiy diferentsiatsiya oilaviy differentsiatsiyadan – qachonki er kishi ayol kishi ustidan hukmronligini o’rnatgandan so’ng paydo bo’ladi. Shu bilan bir qatorda erkaklar sinfida (uy quli) diferentsiatsiya, qaysiki siyosiy diferentsiatsiya paydo bo’ladi. Harbiy qullar paydo bo’lishi bilan boshqaruvchilar tizimi va boshqarilinuvchilar tizimi o’rtasida “siyosiy bo’linish” diferentsiatsiyasi, ya’ni evolyutsion tarzda yuqori hokimiyat paydo bo’la boradi. Muayyan tajribalar egallab borilishi bilan sinfiy tizim qiyinlasha boradi – har xil tabaqalar paydo bo’ladi, maxsus boshqaruvchi qatlam ajralib chiqadi va shu bilan siyosiy tizim murakkablashib boradi. Harbiy maqsadlar uchun birlashmalar kuchayib, unda ishtirok etayotan individuallikni yo’qotadi. Bu paytda siyosiy hokimiyatni saqlab qolish eng asosiy vazifa bo’lib, bunda jamiyatning har bir a’zosini saqlab qolish ikkinchi darajaga chiqadi. Bundan tashqari G. Spenser boshqaruvning turli shakllari haqida to’xtalib, usha davrda ijtimoiy siyosiy hayot va muhitni ifoda etgan holda, sotsialistik tuzum haqida fikr bildirib, u kapitalizmga nisbatan juda ko’p qiyinchiliklar olib keladi, shuningdek qardoshlik, og’a – inilik, bir-birini tushunadigan kapitalistik jamiyatga xayrixohligini bildiradi. Uning nazarida sotsializmga asoslangan davlat paydo bo’lsa, u faqat byurokratik davlat bo’lib qoladi. F.Nitsshe ta’limotining mafkuraviy funktsiyasi. Fridrix Vilgelm Nitsshe qarashlari, uning jamiyatning ijtimoiy-siyosiy taraqqiyoti haqida fikrlarini izohlash, mafkuraviy tahlil etish borasida turli - tuman fikrlar mavjud. Uning qarashlarini talqin etishda bir-biriga zid izohlar, murakkabliklar ham ko’plab uchraydi. XX asrda uni g’oyalarini o’z maqsadlari sari ishlatishga, undan foydalanishga harakat qilgan siyosiy kuchlar insoniyat hayotiga og’ir iz qoldirgani hech kimga sir emas. Biroq, Nitsshe ta’limotining mazmun – imperiyalar kabi ijtimoiy guruhlar va birlashmalar kiradi, deb bildi. Shuningdek uning ifodasida quyidagi taqqoslovchi holatlarni ham ko’rish mumkin: shakllangan maxsus “taqsimlovchi tizim” (savdo, transport va boshqalar kirgan), dehqonchilik va hunarmandchilikning paydo bo’lishi (“iste’mol”organlari tizimi). Gerbert Spenser davvlatning vujudga kelishi va siyosiy institutlarning shakllanishi tarixini birinchi siyosiy diferentsiatsiya oilaviy differentsiatsiyadan – qachonki er kishi ayol kishi ustidan hukmronligini o’rnatgandan so’ng paydo bo’ladi. Shu bilan bir qatorda erkaklar sinfida (uy quli) diferentsiatsiya, qaysiki siyosiy diferentsiatsiya paydo bo’ladi. Harbiy qullar paydo bo’lishi bilan boshqaruvchilar tizimi va boshqarilinuvchilar tizimi o’rtasida “siyosiy bo’linish” diferentsiatsiyasi, ya’ni evolyutsion tarzda yuqori hokimiyat paydo bo’la boradi. Muayyan tajribalar egallab borilishi bilan sinfiy tizim qiyinlasha boradi – har xil tabaqalar paydo bo’ladi, maxsus boshqaruvchi qatlam ajralib chiqadi va shu bilan siyosiy tizim murakkablashib boradi. Harbiy maqsadlar uchun birlashmalar kuchayib, unda ishtirok etayotan individuallikni yo’qotadi. Bu paytda siyosiy hokimiyatni saqlab qolish eng asosiy vazifa bo’lib, bunda jamiyatning har bir a’zosini saqlab qolish ikkinchi darajaga chiqadi. Bundan tashqari G. Spenser boshqaruvning turli shakllari haqida to’xtalib, usha davrda ijtimoiy siyosiy hayot va muhitni ifoda etgan holda, sotsialistik tuzum haqida fikr bildirib, u kapitalizmga nisbatan juda ko’p qiyinchiliklar olib keladi, shuningdek qardoshlik, og’a – inilik, bir-birini tushunadigan kapitalistik jamiyatga xayrixohligini bildiradi. Uning nazarida sotsializmga asoslangan davlat paydo bo’lsa, u faqat byurokratik davlat bo’lib qoladi. F.Nitsshe ta’limotining mafkuraviy funktsiyasi. Fridrix Vilgelm Nitsshe qarashlari, uning jamiyatning ijtimoiy-siyosiy taraqqiyoti haqida fikrlarini izohlash, mafkuraviy tahlil etish borasida turli - tuman fikrlar mavjud. Uning qarashlarini talqin etishda bir-biriga zid izohlar, murakkabliklar ham ko’plab uchraydi. XX asrda uni g’oyalarini o’z maqsadlari sari ishlatishga, undan foydalanishga harakat qilgan siyosiy kuchlar insoniyat hayotiga og’ir iz qoldirgani hech kimga sir emas. Biroq, Nitsshe ta’limotining mazmun – mohiyati haqida turlicha qarashlar hamon yozilmoqda. U haqda turli fikrlar bildirilmoqda. Xo’sh, bunday murakkab va bir-biriga zid talqinlar paydo qiluvchi fikrlar egasi bo’lgan Nitsshe kim? F. Nitsshe 1844 -1900 yillarda yashagan, nemis faylasufi. U Prussiyada protestant ruhoniysi oilasida dunyoga kelgan. U o’ta qobiliyatli bo’lgani hamda taqvadorlar muhitiga o’sgani uchun o’rtoqlari uni “Mitti pastor” deb atashgan. Mutaxassisligi bo’yicha u filolog. Uning dastlabki qarashlariga Rixard Vagner katta ta’sir etgan bo’lsa, bu fikrlarning o’zgarishiga Artur Shopengauerning yovvoyilar to’dasi to’g’risidagi masali katta ta’sir etgan. Uning g’oyalari, inson va jamiyat haqidagi fikrlari “Tarixning hayot uchun foydasi va zarari to’g’risida”, “Zardo’sht tavallosi”, “Axloqning mohiyati”, “Hokimiyatga intilish” kabi asarlarida aks etgan. U 1999 yil aqldan ozadi va oradan bir yil o’tib, 1900 yilda vafot etadi. U inson haqida shunday yozadi. “inson ham xuddi daraxtga o’xshaydi. Daraxtlar yuksaklik, yorug’lik sari qanchalik ko’p intilsalar, ildizlari er qa’riga, qorog’ulikka – tubanlik tomon shunchalar chuqurroq kirib boraveradi”. XIX asrning oxirgi o’n yili progress va optizim davri, deb baholangan bir paytda Nitsshe o’zining dahshatli fikrini o’rtaga tashlaydi. Unda “Xudo vafot etgani” va xristian dini xudosiga e’tiqod endi ishonishga arzimaydigan narsaga aylanib qolgani haqida fikr bildiradi. Nitsshe qarashlarida q a d r i ya t - bu inson o’zini o’zlashtira oladigan yuqori miqdordagi hokimiyatdir . Inson bu vosita, lekin maqsad emas. Nitsshe butun ijtimoiy – siyosiy tarixni ikki iroda – kuchlilar (aristokratlar hukmronligi va yuqori ko’rinishdagilar) va kuchsizlar irodasi (omma, qullar, poda) o’rtasidagi kurashdan iborat, deb biladi. Uning nazarida hokimiyatga aristokratik intilish, bu hayotga intilish, ko’tarilish belgisi; hokimiyatga qullarcha intilish bu- hech narsaga, o’limga intilish. Axloq – qullarning xudolarga qarshi quroli, kuchsizlarning kuchlilarga qarshi o’rnatgan axloqiy fikrlaridan iborat. mohiyati haqida turlicha qarashlar hamon yozilmoqda. U haqda turli fikrlar bildirilmoqda. Xo’sh, bunday murakkab va bir-biriga zid talqinlar paydo qiluvchi fikrlar egasi bo’lgan Nitsshe kim? F. Nitsshe 1844 -1900 yillarda yashagan, nemis faylasufi. U Prussiyada protestant ruhoniysi oilasida dunyoga kelgan. U o’ta qobiliyatli bo’lgani hamda taqvadorlar muhitiga o’sgani uchun o’rtoqlari uni “Mitti pastor” deb atashgan. Mutaxassisligi bo’yicha u filolog. Uning dastlabki qarashlariga Rixard Vagner katta ta’sir etgan bo’lsa, bu fikrlarning o’zgarishiga Artur Shopengauerning yovvoyilar to’dasi to’g’risidagi masali katta ta’sir etgan. Uning g’oyalari, inson va jamiyat haqidagi fikrlari “Tarixning hayot uchun foydasi va zarari to’g’risida”, “Zardo’sht tavallosi”, “Axloqning mohiyati”, “Hokimiyatga intilish” kabi asarlarida aks etgan. U 1999 yil aqldan ozadi va oradan bir yil o’tib, 1900 yilda vafot etadi. U inson haqida shunday yozadi. “inson ham xuddi daraxtga o’xshaydi. Daraxtlar yuksaklik, yorug’lik sari qanchalik ko’p intilsalar, ildizlari er qa’riga, qorog’ulikka – tubanlik tomon shunchalar chuqurroq kirib boraveradi”. XIX asrning oxirgi o’n yili progress va optizim davri, deb baholangan bir paytda Nitsshe o’zining dahshatli fikrini o’rtaga tashlaydi. Unda “Xudo vafot etgani” va xristian dini xudosiga e’tiqod endi ishonishga arzimaydigan narsaga aylanib qolgani haqida fikr bildiradi. Nitsshe qarashlarida q a d r i ya t - bu inson o’zini o’zlashtira oladigan yuqori miqdordagi hokimiyatdir . Inson bu vosita, lekin maqsad emas. Nitsshe butun ijtimoiy – siyosiy tarixni ikki iroda – kuchlilar (aristokratlar hukmronligi va yuqori ko’rinishdagilar) va kuchsizlar irodasi (omma, qullar, poda) o’rtasidagi kurashdan iborat, deb biladi. Uning nazarida hokimiyatga aristokratik intilish, bu hayotga intilish, ko’tarilish belgisi; hokimiyatga qullarcha intilish bu- hech narsaga, o’limga intilish. Axloq – qullarning xudolarga qarshi quroli, kuchsizlarning kuchlilarga qarshi o’rnatgan axloqiy fikrlaridan iborat. Nitsshe qarashlarida ikkita davlat boshqavruvi shakliga baho berilgan. Uningcha, aristokratik davlat yuqori madaniyat va kuchli insonlar uchun teplitsa vazifasini o’taydi. Demokratiya esa tanazzulga yuz tutuvchi hokimiyat shakli sifatida ifodalanadi. Rim imperiyasi, uningcha eng yuqori davlat boshqaruvi shakli bo’lgan. U xalq suverentiti g’oyasiga qarshi edi.. Marksizmning paydo bo’lishi ijtimoiy-siyosiy fikr tarixida muayyan bir bosqichni tashkil qiladi. U Evropada XIX asrning 40 yillarida ishchilar sinfining mustaqil siyosiy kuch sifatida maydonga chiqishi sharoitida vujudga keldi. Bu jarayon bilan bog’liq ijtimoiy va sinfiy ziddiyatlarning keskinlashuvi mafkura sohasida ham o’z aksini topdi. Ana shunday mafkuraviy ta’limotlardan biri XIX – asrning birinchi yarimida vujudga kelgan marksizm ta’limotidir. Bu ta’limot usha davrda G’arbiy Evropa mamlakatlaridagi iqtisodiy, siyosiy, ijtimoiy hayotda yuz bergan o’zgarishlar, voqeliklardan iborat bo’ldi. Bu ta’limotni asoschilari bo’lgan Karl Marks va Fridrix Engelslarning davlat, huquq, siyosat va jamiyat hayoti haqidagi fikrlarini shakllanishida muhim rol o’ynadi. Ularning XIX – asrning birinchi yarmidagi fikrlari, ilgari surgan g’oyalarining mazmun mohiyati 1848 yilda yozilgan “Kommunistik partiya manifieste” asarida aks etadi. Ularning fikricha kapitalizm o’zining eng yuqori cho’qqisiga chiqdi, endi u bu yo’l bilan o’z taraqqiyotini davom etkaza olmaydi. Shu sababli ham kapitalistik ishlab chiqarish munosabatlariga asoslangan jamiyat o’z o’rnini boshqa yangi bir jamiyatga, ya’ni kommunistik jamiyatga bo’shatib beradi, degan ular ta’limotining asosiy o’zagi edi. K.Marks va F.Engelsning 1948 yilda yozgan “Kommunistik partiya manifieste” asari “Evropada bir sharpa oralab yuribdi, bu - kommunizm sharpasidir” deb boshlangan va vujudga kelayotgan yangi ta’limotlarini ishchilar sinfi amalga oshiruvchi kuch ekanligiga ishora qilingan edi. Burjuaziya (ya’ni, juda katta kuchga ega bo’lgna ishlab chiqarish) yangi bio qurol yasamoqda va bu qurolni o’ziga qarshi qaratish uchun yangi bir sinf- proletariat sinfini vujudga keltirmoqda. Nitsshe qarashlarida ikkita davlat boshqavruvi shakliga baho berilgan. Uningcha, aristokratik davlat yuqori madaniyat va kuchli insonlar uchun teplitsa vazifasini o’taydi. Demokratiya esa tanazzulga yuz tutuvchi hokimiyat shakli sifatida ifodalanadi. Rim imperiyasi, uningcha eng yuqori davlat boshqaruvi shakli bo’lgan. U xalq suverentiti g’oyasiga qarshi edi.. Marksizmning paydo bo’lishi ijtimoiy-siyosiy fikr tarixida muayyan bir bosqichni tashkil qiladi. U Evropada XIX asrning 40 yillarida ishchilar sinfining mustaqil siyosiy kuch sifatida maydonga chiqishi sharoitida vujudga keldi. Bu jarayon bilan bog’liq ijtimoiy va sinfiy ziddiyatlarning keskinlashuvi mafkura sohasida ham o’z aksini topdi. Ana shunday mafkuraviy ta’limotlardan biri XIX – asrning birinchi yarimida vujudga kelgan marksizm ta’limotidir. Bu ta’limot usha davrda G’arbiy Evropa mamlakatlaridagi iqtisodiy, siyosiy, ijtimoiy hayotda yuz bergan o’zgarishlar, voqeliklardan iborat bo’ldi. Bu ta’limotni asoschilari bo’lgan Karl Marks va Fridrix Engelslarning davlat, huquq, siyosat va jamiyat hayoti haqidagi fikrlarini shakllanishida muhim rol o’ynadi. Ularning XIX – asrning birinchi yarmidagi fikrlari, ilgari surgan g’oyalarining mazmun mohiyati 1848 yilda yozilgan “Kommunistik partiya manifieste” asarida aks etadi. Ularning fikricha kapitalizm o’zining eng yuqori cho’qqisiga chiqdi, endi u bu yo’l bilan o’z taraqqiyotini davom etkaza olmaydi. Shu sababli ham kapitalistik ishlab chiqarish munosabatlariga asoslangan jamiyat o’z o’rnini boshqa yangi bir jamiyatga, ya’ni kommunistik jamiyatga bo’shatib beradi, degan ular ta’limotining asosiy o’zagi edi. K.Marks va F.Engelsning 1948 yilda yozgan “Kommunistik partiya manifieste” asari “Evropada bir sharpa oralab yuribdi, bu - kommunizm sharpasidir” deb boshlangan va vujudga kelayotgan yangi ta’limotlarini ishchilar sinfi amalga oshiruvchi kuch ekanligiga ishora qilingan edi. Burjuaziya (ya’ni, juda katta kuchga ega bo’lgna ishlab chiqarish) yangi bio qurol yasamoqda va bu qurolni o’ziga qarshi qaratish uchun yangi bir sinf- proletariat sinfini vujudga keltirmoqda. Ishchilar sinfi revolyutsiya yo’li bilan xususiy mulk va uni himoya qiladigan barcha hokimiyatni oxirgi elementigacha yo’q qiladi, degan fikr bu ta’limotning amalga oshirilishida asosiy vosita qilib belgilangan edi. Birlashgan ishchilar sinfining yaqin oradagi asosiy maqsadi mustaqil sinf sifatida burjuaziya hukmronligini va uning hokimiyatini yo’qotish g’oyasi, shuningdek ishchilar sinfi va burjuaziyaning holati haqidagi ushbu fikrlar K. Marks va F.Engelsning butun faoliyati davrida asosiy va etakchi o’rin egalladi. O’sha paytd vaqti-vaqti bilan yuz berib turgan iqtisodiy krizislar ishchilar sinfining ahvolini yomonlashtirar, ularni ish soati oshib, ish haqining kamayishiga va pulning qadrsizlanishiga olib kelar edi. Bundan xulosa qilgan K.Marks va F Engels kapitalizmni o’tkinchi tuzum, deb bashorat qilishgan edi. Burjuaziyaning feodalizmni yo’qotishga qaratilgan quroli, endi ularning o’ziga qarshi qaratiladi, deyilgan edi “Manifiest” da. 1845-yildan to 1890-yilargacha bo’lgan davr Marks va Engelslar faoliyatlarida o’zlarining yangi falsafiy ta’limotlarini yanada chuqurroq ishlab chiqish, rivojlantirish, Yoyish, amaliyotga qo’llash davri bo’ldi. Bu davrda ular «Nemis ideologiyasi», «Falsafa qashshoqligi», «Kommanifest», Marks esa o’zining «Kapital» asarini; Engels esa «Anti-Dyuring», «Lyudvig Feyerbax va nemis klassik falsafasining oxiri», «Oila, xususiy mulk va davlatning kelib chiqishi» asarlarini yaratishadi. Marks va Engelslar «Nemis ideologiyasi» asarida jamiyatni materialistik tushunishni nazariy asoslashga harakat qilishadi. XIX – asrning 40 yillarida (1847 yilda) vujudga kelgan “Kommunistlar soyuzi” nomli tashkilotning ozuqa oladigan manbaiga aylangan “Kommunistik partiya manifiesti” asari keyinchalik ham vujujdga kelgan ko’plab sotsialistik tashkilotlarning suv ichadgina manbasi bo’lib qoldi. Bu asarda ilgari surilgan yana bir g’oya “Butun dunyo proletariatlari birlashingiz” degan g’oya bo’lib, bu g’oya uzoq yillar davomida guyoki bir chorlovchi mafkuraga aylanib keldi. K. Marks va F. Engelslar o’z ta’limotlarini yaratishda o’zlaridan oldin yashagan va ijod qilgan faylasuflar, olimlar hamda siyosatchilarning fikrlarini hamda faoliyatlarini chuqur o’rgandilar. Ishchilar sinfi revolyutsiya yo’li bilan xususiy mulk va uni himoya qiladigan barcha hokimiyatni oxirgi elementigacha yo’q qiladi, degan fikr bu ta’limotning amalga oshirilishida asosiy vosita qilib belgilangan edi. Birlashgan ishchilar sinfining yaqin oradagi asosiy maqsadi mustaqil sinf sifatida burjuaziya hukmronligini va uning hokimiyatini yo’qotish g’oyasi, shuningdek ishchilar sinfi va burjuaziyaning holati haqidagi ushbu fikrlar K. Marks va F.Engelsning butun faoliyati davrida asosiy va etakchi o’rin egalladi. O’sha paytd vaqti-vaqti bilan yuz berib turgan iqtisodiy krizislar ishchilar sinfining ahvolini yomonlashtirar, ularni ish soati oshib, ish haqining kamayishiga va pulning qadrsizlanishiga olib kelar edi. Bundan xulosa qilgan K.Marks va F Engels kapitalizmni o’tkinchi tuzum, deb bashorat qilishgan edi. Burjuaziyaning feodalizmni yo’qotishga qaratilgan quroli, endi ularning o’ziga qarshi qaratiladi, deyilgan edi “Manifiest” da. 1845-yildan to 1890-yilargacha bo’lgan davr Marks va Engelslar faoliyatlarida o’zlarining yangi falsafiy ta’limotlarini yanada chuqurroq ishlab chiqish, rivojlantirish, Yoyish, amaliyotga qo’llash davri bo’ldi. Bu davrda ular «Nemis ideologiyasi», «Falsafa qashshoqligi», «Kommanifest», Marks esa o’zining «Kapital» asarini; Engels esa «Anti-Dyuring», «Lyudvig Feyerbax va nemis klassik falsafasining oxiri», «Oila, xususiy mulk va davlatning kelib chiqishi» asarlarini yaratishadi. Marks va Engelslar «Nemis ideologiyasi» asarida jamiyatni materialistik tushunishni nazariy asoslashga harakat qilishadi. XIX – asrning 40 yillarida (1847 yilda) vujudga kelgan “Kommunistlar soyuzi” nomli tashkilotning ozuqa oladigan manbaiga aylangan “Kommunistik partiya manifiesti” asari keyinchalik ham vujujdga kelgan ko’plab sotsialistik tashkilotlarning suv ichadgina manbasi bo’lib qoldi. Bu asarda ilgari surilgan yana bir g’oya “Butun dunyo proletariatlari birlashingiz” degan g’oya bo’lib, bu g’oya uzoq yillar davomida guyoki bir chorlovchi mafkuraga aylanib keldi. K. Marks va F. Engelslar o’z ta’limotlarini yaratishda o’zlaridan oldin yashagan va ijod qilgan faylasuflar, olimlar hamda siyosatchilarning fikrlarini hamda faoliyatlarini chuqur o’rgandilar. K.Marks va F.Engels qarashlarida ijtimoiy ob’ekt kapitalizm bilan ishchilar o’rtasidagi o’zaro munosabatlar bo’lib, bu munosabatlardan ishchilar sinfining hukmronligi o’rnatiladi, degan xulosaga kelingan. Bu hol marksizmning ijtimoiy-siyosiy fikrning boshqa oqimlariga nisbatan keskin va chidamsizlik bilan munosabatda bo’lishini belgiladi. Marksizm ta’limotiga xos bu xususiyat uni ijtimoiy-siyosiy fikrning boshqa oqimlariga qarama-qarshi qilib qo’ydi va rivojlanishiga salbiy ta’sir qildi. Marksizm ta’limotining salbiy xususiyatlaridan yana biri shundaki, u paydo bo’lishi bilan o’zini bexato, eng to’g’ri ta’limot deb ko’rsatishga urindi, bu xulosalarini aqidalashtira boshladi. Bu aqidalashtirish ishiga marksizmning ko’zga ko’ringan targ’ibotchilari K.Kautskiy, F.Mering, A.Labriola va boshqalar o’z xissalarini qo’shdilar. Bular marksizmgacha bo’lgan ijtimoiy-siyosiy fikr haqiqatni izlash va uni topishga qaratilgan tayyorgarlik, muqaddima edi xolos, degan xulosani asoslashga xarakat qildilar. Bu marksizm aqidalashtirilishining birinchi bosqichi edi. K.Marks ta’limotini ilohiylashtirish va aqidalashtirishning ikkinchi bosqichi marksizm bu mutloq haqiqatdir, undan keyin ijtimoiy nazariyada kashf qiladigan hech narsa qolmadi, ijtimoiy fikrning vazifasi marksizmga izoh berish, ayrim xususiy masalalarga qo’shimchalar kiritishdan iboratdir, degan fikrni singdirishdan iborat bo’ldi. Bu uning biryoqlama, o’ta siyosiylashtirilgan ta’limot sifatida shakllanganligining ko’rinishi edi. Marks va Engels jamiyatni bir bosqichdan ikkinchi bosqichga o’tuvchi tarixiy jarayon sifatida o’rgatdilar. Ular ijtimoiy-iqtisodiy formatsiya haqidagi ta’limotlarida jamiyatni besh bosqichga bo’ldilar. Ibtidoiy tuzumdan qulchilikka, undan feodalizmga, so’ng kapitalizmga va undan kommunizmga o’tish ijtimoiy- zaruriy jarayon deb tushuntirdilar. Bu formatsion qarashning asosiy siyosiy maqsadi kommunizmni asoslashdan iborat edi. Marksizmga xos xususiyatlardan yana biri siyosatga va mafkuraga sinfiy yondashishdan iboratdir. Jamiyat rivojining xarakatlantiruvchi kuchi sinfiy kurashdir, jamiyat tarixi esa sinflar kurashi tarixidan iboratdir, degan aqidaga K.Marks va F.Engels qarashlarida ijtimoiy ob’ekt kapitalizm bilan ishchilar o’rtasidagi o’zaro munosabatlar bo’lib, bu munosabatlardan ishchilar sinfining hukmronligi o’rnatiladi, degan xulosaga kelingan. Bu hol marksizmning ijtimoiy-siyosiy fikrning boshqa oqimlariga nisbatan keskin va chidamsizlik bilan munosabatda bo’lishini belgiladi. Marksizm ta’limotiga xos bu xususiyat uni ijtimoiy-siyosiy fikrning boshqa oqimlariga qarama-qarshi qilib qo’ydi va rivojlanishiga salbiy ta’sir qildi. Marksizm ta’limotining salbiy xususiyatlaridan yana biri shundaki, u paydo bo’lishi bilan o’zini bexato, eng to’g’ri ta’limot deb ko’rsatishga urindi, bu xulosalarini aqidalashtira boshladi. Bu aqidalashtirish ishiga marksizmning ko’zga ko’ringan targ’ibotchilari K.Kautskiy, F.Mering, A.Labriola va boshqalar o’z xissalarini qo’shdilar. Bular marksizmgacha bo’lgan ijtimoiy-siyosiy fikr haqiqatni izlash va uni topishga qaratilgan tayyorgarlik, muqaddima edi xolos, degan xulosani asoslashga xarakat qildilar. Bu marksizm aqidalashtirilishining birinchi bosqichi edi. K.Marks ta’limotini ilohiylashtirish va aqidalashtirishning ikkinchi bosqichi marksizm bu mutloq haqiqatdir, undan keyin ijtimoiy nazariyada kashf qiladigan hech narsa qolmadi, ijtimoiy fikrning vazifasi marksizmga izoh berish, ayrim xususiy masalalarga qo’shimchalar kiritishdan iboratdir, degan fikrni singdirishdan iborat bo’ldi. Bu uning biryoqlama, o’ta siyosiylashtirilgan ta’limot sifatida shakllanganligining ko’rinishi edi. Marks va Engels jamiyatni bir bosqichdan ikkinchi bosqichga o’tuvchi tarixiy jarayon sifatida o’rgatdilar. Ular ijtimoiy-iqtisodiy formatsiya haqidagi ta’limotlarida jamiyatni besh bosqichga bo’ldilar. Ibtidoiy tuzumdan qulchilikka, undan feodalizmga, so’ng kapitalizmga va undan kommunizmga o’tish ijtimoiy- zaruriy jarayon deb tushuntirdilar. Bu formatsion qarashning asosiy siyosiy maqsadi kommunizmni asoslashdan iborat edi. Marksizmga xos xususiyatlardan yana biri siyosatga va mafkuraga sinfiy yondashishdan iboratdir. Jamiyat rivojining xarakatlantiruvchi kuchi sinfiy kurashdir, jamiyat tarixi esa sinflar kurashi tarixidan iboratdir, degan aqidaga asoslangan holda proletariat diktaturasini o’rnatish orqali sinfsiz kommunistik jamiyat barpo qilish mumkin degan xulosa chiqarildi. Marksizm ta’limotiga ko’ra davlat ijtimoiy taraqqiyotning muayyan bosqichida, hukmron sinfning quroli sifatida paydo bo’lgan. Jamiyat taraqqiyot muayyan bosqichga ko’tarilgandan keyin davlat “o’ladi”, chunki sinfsiz kommunistik jamiyatda davlatga extiyoj qolmaydi. “Ilmiy kommunizm” ijodkorlari huquqiy davlat, hokimiyatlar bo’linishi printsiplarini rad qildilar. Ular huquqni hukmron sinfning qonun darajasiga ko’tarilgan irodasidir, deb ta’rifladilar. Shu ta’rifga asoslanib huquqqa xukmron sinfning qo’lidagi bostirish quroli sifatida qaraldi. Amaliyotda bu qonunchilikni buzilishiga, repressiyalarga olib keldi. Marksizmning asosiy mohiyati proletariat diktaturasini asoslashga qaratilgan edi. Bu g’oya tarix saboqlarida o’z tasdig’ini topmadi. Tarixiy voqeliklar bu ta’limotni o’z davrida muayyan ma’noda kuchayishiga sabab bo’ldi. Jumladan, 19 asrning o’rtalari va ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa mamlakatlarida ishlab chiqarish munosabatlarining o’sishi va ishlab chiqaruvchi kuchlar bilan kapitalistlar o’rtasidagi munosabatlarning keskinlashib ketishi, shuningdek 1871 yilda Frantsiyada yuz bergan “Parij Kommunasi” g’alabasi va uning tor-mor etilishi bularga asosiy sabablardan biri bo’lib qoldi. Evropa mamlakatlarida yuz bergan ijtimoiy–iqtisodiy ko’tarilishlar, siyosiy ahvoldagi deyarli bir xil o’zgarishlar, ishchilar sinfining shakllanishi darajasi, ular tashkilotlarining vujudga kelishi va ma’lum bir maqsad sari intilishga harakat qilish, avvalo iqtisodiy keyin esa siyosiy chiqishlarning vujudga kelishi Marks va Engels ta’limotida Evropadagi deyarli barcha mamlakatlarda birdaniga ekspluatatsiya va va xususiy mulkchilikka asoslangan kapitalistik munosabatlarni tugatishdan iborat edi. Unda ishlab chiqarish vositalariga egalik qilish, ishlab chiqarish munosabatlarini shakllantirish va boshqarish ishchilar sinfi zimmasiga yuklatilgan edi. Hokimiyat proletariat qo’liga o’tishi va ular tomonidan boshqarilishi g’oyasi ilgari surilgan edi. 3. Bazis va ustqurma haqidagi ta’limot asoslangan holda proletariat diktaturasini o’rnatish orqali sinfsiz kommunistik jamiyat barpo qilish mumkin degan xulosa chiqarildi. Marksizm ta’limotiga ko’ra davlat ijtimoiy taraqqiyotning muayyan bosqichida, hukmron sinfning quroli sifatida paydo bo’lgan. Jamiyat taraqqiyot muayyan bosqichga ko’tarilgandan keyin davlat “o’ladi”, chunki sinfsiz kommunistik jamiyatda davlatga extiyoj qolmaydi. “Ilmiy kommunizm” ijodkorlari huquqiy davlat, hokimiyatlar bo’linishi printsiplarini rad qildilar. Ular huquqni hukmron sinfning qonun darajasiga ko’tarilgan irodasidir, deb ta’rifladilar. Shu ta’rifga asoslanib huquqqa xukmron sinfning qo’lidagi bostirish quroli sifatida qaraldi. Amaliyotda bu qonunchilikni buzilishiga, repressiyalarga olib keldi. Marksizmning asosiy mohiyati proletariat diktaturasini asoslashga qaratilgan edi. Bu g’oya tarix saboqlarida o’z tasdig’ini topmadi. Tarixiy voqeliklar bu ta’limotni o’z davrida muayyan ma’noda kuchayishiga sabab bo’ldi. Jumladan, 19 asrning o’rtalari va ikkinchi yarmida G’arbiy Evropa mamlakatlarida ishlab chiqarish munosabatlarining o’sishi va ishlab chiqaruvchi kuchlar bilan kapitalistlar o’rtasidagi munosabatlarning keskinlashib ketishi, shuningdek 1871 yilda Frantsiyada yuz bergan “Parij Kommunasi” g’alabasi va uning tor-mor etilishi bularga asosiy sabablardan biri bo’lib qoldi. Evropa mamlakatlarida yuz bergan ijtimoiy–iqtisodiy ko’tarilishlar, siyosiy ahvoldagi deyarli bir xil o’zgarishlar, ishchilar sinfining shakllanishi darajasi, ular tashkilotlarining vujudga kelishi va ma’lum bir maqsad sari intilishga harakat qilish, avvalo iqtisodiy keyin esa siyosiy chiqishlarning vujudga kelishi Marks va Engels ta’limotida Evropadagi deyarli barcha mamlakatlarda birdaniga ekspluatatsiya va va xususiy mulkchilikka asoslangan kapitalistik munosabatlarni tugatishdan iborat edi. Unda ishlab chiqarish vositalariga egalik qilish, ishlab chiqarish munosabatlarini shakllantirish va boshqarish ishchilar sinfi zimmasiga yuklatilgan edi. Hokimiyat proletariat qo’liga o’tishi va ular tomonidan boshqarilishi g’oyasi ilgari surilgan edi. 3. Bazis va ustqurma haqidagi ta’limot Karl Marka va Fridrix Engels ta’limotida Bazis va usqurtma tushunchasi mavjud bo’lib, unda bazis birlamchi ustqurma ikkilamchi, degan fikr ilgari surilgan edi. Unga ko’ra Bazis har qanday jamiyat yoki davlatning asosini, ya’ni iqtisodiyotini tashkil etadi. Ustqurma esa ishlab chiqarish vositalariga egalik qilish, uni boshqarish va huquqdan iborat bo’lib bazisni ustiga qurilgan. Shu sababli ham ishlab chiqarish vositalariga nisbatan mulkchilik shaklliga qarab ustqurma ham shunday o’zgaradi. Agar ishlab chiqarish vositalariga nisbatan mulkchilik shakli kapitalistik munosabatlarga asoslangan bo’lsa, u o’zini himoya qilish uchun ma’lum tashkilotlar, siyosiy birlashmalar hamdaboshqa himoya qiladigan kuchlarni vujudga keltiradiki ular ishlab chiqarish vositalariga nisbatan xususiy mulkchilikka asoslangan tuzumni qo’riqlaydi. Bu qo’riqlash ma’naviy-ma’rifiy, siyosiy-g’oyaviy tomonlarni ham qamrab oladi va shu tuzumga xizmat qiladi. Marksizm ta’limotning aksilinsoniy mohiyati va uning inqirozi Tarixiy taraqqiyot davrida shu narsani ko’rish mumkinki, marksizm ta’limoti o’z davrida eng kuchli ta’limotga, ishchilar sinfining old g’oyasiga aylandi. O’n to’qqizinchi asrning ikkinchi yarmi oxirlarida Rossiyaga ham kirib kelgan bu ta’limot V.I.Lenin tomonidan rivojlantirildi va alohida olingan, ishlab chiqarishi uncha rivojlanmagan mamlakatda ham g’alaba qilishi mumkin degan g’oya ilgari surildi. Mazkur ta’limot 1917 yilning oktyabrida qurolli davlat to’ntarishi o’tkazildi. Marksizmning xususiy mulkchilikni tugatish va uning o’rniga ijtimoiy mulkchilikni o’rnatish haqidagi g’oyasining real sotsializm tajribasida joriy qilinishi jamiyatning ijtimoiy, siyosiy va ma’naviy sohalarida zo’ravonlikka asoslangan tadbirlarning amalga oshirilishida namoyon bo’ldi. Lenin proletariat diktaturasi g’oyasiga urg’u berdi va inqilobiy zo’rlik yordamida sotsializm qurishga intildi. Proletar diktaturasi, inqilobiy zo’rlik tushunchalari absolyutlashtirildi, amaliyotda uzoq vaqt qo’llanildi. Bu o’z navbatida, mamlakatda avtoritar, buyruqbozlik asosida qurilgan davlatning shakllanishiga olib keldi. Lenin g’oyalari tanqidsiz amaliyotga tatbiq qilindi. Bu ijtimoiy xodisalarga sinfiy yondashishda, falsafa, san’at va adabiyotga sinfiy-partiyaviy printsipni Karl Marka va Fridrix Engels ta’limotida Bazis va usqurtma tushunchasi mavjud bo’lib, unda bazis birlamchi ustqurma ikkilamchi, degan fikr ilgari surilgan edi. Unga ko’ra Bazis har qanday jamiyat yoki davlatning asosini, ya’ni iqtisodiyotini tashkil etadi. Ustqurma esa ishlab chiqarish vositalariga egalik qilish, uni boshqarish va huquqdan iborat bo’lib bazisni ustiga qurilgan. Shu sababli ham ishlab chiqarish vositalariga nisbatan mulkchilik shaklliga qarab ustqurma ham shunday o’zgaradi. Agar ishlab chiqarish vositalariga nisbatan mulkchilik shakli kapitalistik munosabatlarga asoslangan bo’lsa, u o’zini himoya qilish uchun ma’lum tashkilotlar, siyosiy birlashmalar hamdaboshqa himoya qiladigan kuchlarni vujudga keltiradiki ular ishlab chiqarish vositalariga nisbatan xususiy mulkchilikka asoslangan tuzumni qo’riqlaydi. Bu qo’riqlash ma’naviy-ma’rifiy, siyosiy-g’oyaviy tomonlarni ham qamrab oladi va shu tuzumga xizmat qiladi. Marksizm ta’limotning aksilinsoniy mohiyati va uning inqirozi Tarixiy taraqqiyot davrida shu narsani ko’rish mumkinki, marksizm ta’limoti o’z davrida eng kuchli ta’limotga, ishchilar sinfining old g’oyasiga aylandi. O’n to’qqizinchi asrning ikkinchi yarmi oxirlarida Rossiyaga ham kirib kelgan bu ta’limot V.I.Lenin tomonidan rivojlantirildi va alohida olingan, ishlab chiqarishi uncha rivojlanmagan mamlakatda ham g’alaba qilishi mumkin degan g’oya ilgari surildi. Mazkur ta’limot 1917 yilning oktyabrida qurolli davlat to’ntarishi o’tkazildi. Marksizmning xususiy mulkchilikni tugatish va uning o’rniga ijtimoiy mulkchilikni o’rnatish haqidagi g’oyasining real sotsializm tajribasida joriy qilinishi jamiyatning ijtimoiy, siyosiy va ma’naviy sohalarida zo’ravonlikka asoslangan tadbirlarning amalga oshirilishida namoyon bo’ldi. Lenin proletariat diktaturasi g’oyasiga urg’u berdi va inqilobiy zo’rlik yordamida sotsializm qurishga intildi. Proletar diktaturasi, inqilobiy zo’rlik tushunchalari absolyutlashtirildi, amaliyotda uzoq vaqt qo’llanildi. Bu o’z navbatida, mamlakatda avtoritar, buyruqbozlik asosida qurilgan davlatning shakllanishiga olib keldi. Lenin g’oyalari tanqidsiz amaliyotga tatbiq qilindi. Bu ijtimoiy xodisalarga sinfiy yondashishda, falsafa, san’at va adabiyotga sinfiy-partiyaviy printsipni qo’llanishida, dinga, boshqa fikr va qarashlarga qarshi keskin kurashda yorqin namoyon bo’ldi. Lenin merosini ilohiylashtirish boshlandi. Xammaniki, lekin xech kimniki bo’lmagan sotsialistik mulkchilikni o’rnatish , davlatning zo’rlik ishlatishiga asoslangan edi. Zo’rlikka tayangan bunday munosabatlar asrlar davomida takomillashib kelgan iqtisodiy va huquqiy munosabatlar va ko’nikmalarni barbod qildi. Tarixiy tajriba bunday munosabatlarning muqarrar ravishda inqirozga uchrashini to’la tasdiqladi. O’zini obro’sizlantirgan (ayniqsa shaxsga sig’inish, katag’onlar davrida) "proletariat diktaturasi" tushunchasi 60 chi yillar boshida proletariat diktaturasidan umumxalq davlatiga o’tish qoidasi bilan almashtirildi. Biroq bu qoidaning o’zi ham, uning 1977 yil Konstitutsiyasida ifodalanishi ham rasmiy xarakterga ega edi, chunki KPSS rahbarligi ostidagi proletar diktaturasining ilgarigi bazis va ustkurma tuzilmalari hammasi o’z joyida, o’zgarmagan holda qoldi. Ular qayta qurish davrida ham o’zgargani yo’q. qo’llanishida, dinga, boshqa fikr va qarashlarga qarshi keskin kurashda yorqin namoyon bo’ldi. Lenin merosini ilohiylashtirish boshlandi. Xammaniki, lekin xech kimniki bo’lmagan sotsialistik mulkchilikni o’rnatish , davlatning zo’rlik ishlatishiga asoslangan edi. Zo’rlikka tayangan bunday munosabatlar asrlar davomida takomillashib kelgan iqtisodiy va huquqiy munosabatlar va ko’nikmalarni barbod qildi. Tarixiy tajriba bunday munosabatlarning muqarrar ravishda inqirozga uchrashini to’la tasdiqladi. O’zini obro’sizlantirgan (ayniqsa shaxsga sig’inish, katag’onlar davrida) "proletariat diktaturasi" tushunchasi 60 chi yillar boshida proletariat diktaturasidan umumxalq davlatiga o’tish qoidasi bilan almashtirildi. Biroq bu qoidaning o’zi ham, uning 1977 yil Konstitutsiyasida ifodalanishi ham rasmiy xarakterga ega edi, chunki KPSS rahbarligi ostidagi proletar diktaturasining ilgarigi bazis va ustkurma tuzilmalari hammasi o’z joyida, o’zgarmagan holda qoldi. Ular qayta qurish davrida ham o’zgargani yo’q.